Wie wel eens een video van Eenhoorn Joost heeft bekeken (en het liefst meerdere) weet dat er regelmatig een diepere laag in zit en zo is het ook met zijn debuut EP “Dakloos”. Het is als Kanye West die tijdens een concert zegt op Trump te stemmen, terwijl hij doneert aan de campagne van Hillary Clinton. Soms is iets niet wat het lijkt en zeg of doe je iets om reactie uit te lokken. Uiteindelijk is het de kijker of luisteraar die eruit haalt wat er in zit en ik kan je alleen maar vertellen wat ik erin hoor en zie.
Doordenken
Ik zal niet onder stoelen en banken schuiven dat de producties waar SBMG of SFB mee komen voor mij niet de richting is die Hiphop op zou moeten gaan. Jack Shirak zijn beats, het was even leuk maar uiteindelijk mag het qua flow allemaal wel weer wat doordachter.
Ik heb het gevoel dat dit is wat Joost wil neerzetten. Iedereen kan tegenwoordig rappen lijkt het wel. Maar 75% van de Nederlandse producties hadden wat mij betreft de studio niet hoeven te verlaten.
Net als Zorro
De beats op de EP “Dakloos” van Joost doen amper onder voor de producties van Topnotch en ook qua flow horen we weinig verschillen. Tekstueel is waar Joost het verschil maakt door de draak te steken met alles wat we de afgelopen twee jaar voorbij hebben horen komen. Een Lamborghini wordt bij Joost een Range Rover. ‘Strijden Als Mandela’ wordt ‘Net Als Zorro’.
De autotune waar iedereen zo dol op is? In Joost zijn handen klinkt hij krakkemikkiger dan ooit. En daarnaast is hij een woordkunstenaar. Selfmade wordt ‘Zelfgemaakt’ en elke vijf seconden is er weer een nieuwe woordgrap. Met het gevaar dat dit doodslaat als je ze leest, maar ik je toch wil verleiden de EP te luisteren, zijn er hier een paar:
“Waarom sporten als je naar McDonalds kunt”
“Jij wil vliegen daarom dat je op mijn cockpit”
“Fakka Kees, mag ik bij je Topnotch” rapt Joost. Ik zou het doen, Kees.
