Grote concertzalen als Ziggo, HMH en Ahoy, ik ben er allemaal geweest. Festivals heb ik bezocht, open lucht concerten, buurthuizen en intieme huiskamerconcerten. Maar nergens heb ik zo’n enthousiaste zaal meegemaakt als bij het optreden van Sturgill Simpson in Paradiso afgelopen vrijdag 23 september.
Persoonlijk verzoek
Het is ook niet voor niets dat Sturgill Simpson zijn manager vroeg de Paradiso bij te boeken toen er nog een gaatje bleek te zijn tijdens zijn Europese tour. De twee eerdere keren dat hij er heeft gestaan zullen er ongetwijfeld mee te maken hebben. Ook toen ging het dak eraf als ik de verhalen mag geloven van de mensen die er toen en nu bij waren.
Vanavond had hij speciaal voor hen iets bijzonders in petto. Namelijk een integrale uitvoering van zijn tweede en derde album, gelardeerd met een aantal stokoude bluescovers. Sturgill Simpson weet waar de mosterd wordt gehaald.
Country, Funk en Soul
Zelf wordt hij onder de country artiesten geschaard, maar deze avond was zoveel meer. De blazerssectie uit New Orleans injecteerde de songs van Sturgill Simpson met een flinke dosis funk en soul. Net als Bobby Emmett op zijn Wurlitzer. En ook de gloedvolle uitvoering van William Bell’s ‘You Don’t Miss Your Water’ droeg daar aan bij. En bassist Chuck Bartels, ,man, man, man. De funk stroomt gewoon door zijn aderen.
De albums van Sturgill Simpson zijn één ding, het is het podium waar de songs echt tot leven komen. We hebben een poging gedaan de setlist te reproduceren via onderstaande playlist en ook staan er opnames op YouTube. Maar om dit concert echt te ervaren had je er bij moeten zijn. Twee uur lang alleen maar hoogtepunten. Het maakte een toegift overbodig.
