Van het weekend bladerde ik door een al wat oudere editie van Muziekkrant Oor. (van ik meen eind vorig jaar) Ik raakte toch wel geinteresseerd door een recensie over Mac Gayden, een artiest uit de jaren ’70. Twee albums van hem Skyboat en Hymn to the seeker zijn op cd heruitgegeven. Nader onderzoek leert dat hij … Lees meer
Het album To lose my life van White lies is een apart geval. Ik word er erg vrolijk van in tegenstelling tot de titel. Ik draai de albums van Joy Division nog best veel. In het begin irriteerde het me daardoor nogal dat de nummers bijna allemaal starten alsof het Joy Division covers zouden kunnen zijn … Lees meer
Na vier halve luisterbeurten was ik voornemens een vernietigende recensie te schrijven over het nieuwe album No line on the horizon van U2. Maar vanavond, na de 5e luisterbeurt, begint het album me opeens bij de lurven te grijpen. Ik ben flabbergasted hoe het ze nu opeens wel lukt, waarom het kwartje opeens valt. De … Lees meer
Vrijdag startte Boris zijn Live my life clubtoer in Manifesto, Hoorn. Ik hoor regelmatig mensen over hun aversie tegen Boris waardoor hij volgens mij nog geen eerlijke kans heeft gekregen. Het komt altijd neer op zijn deelname aan Idols. Voor mij leek het toendertijd een fantastische start van een veelbelovende carrière. “Tsja, het is geen … Lees meer
Zaterdagochtend sprak ik Jules Otto op de radio, ’s avonds stond hij met zijn nieuwe band Mescaline in Manifesto, Hoorn. In het gesprek ontvouwde hij de plannen van de band en lichtte een tipje van de sluier op van het optreden ’s avonds. Ik zal proberen het gesprek met Jules Otto over Mescaline morgen online … Lees meer
Weer een hiphop cd die laat horen dat deze muziekstroming makkelijk zonder geweldsverheerlijking kan en waar een vrouw een vrouw is en geen bitch. Ik zeg fuck 50, Diggy Dex rules. Geen achtergrond als drugsdealer op de straat maar een hardwerkende student. Mayonaise voor de ziel door de teksten waar net iets langer over nagedacht lijkt te zijn … Lees meer