Morgen is de uitgerekende datum. Vandaag ben ik erg lusteloos, bijna verlangend naar de bevalling. Omdat elke dag mijn laatste dag op het werk kan zijn voor drie weken weet ik ook niet zo goed wat te doen. En als iemand vraagt wat ie moet doen als ik weg ben, weet ik daar ook geen antwoord op te geven. Nooit geweten dat mijn functie zo belangrijk was. Jesse heeft ook door dat er iets staat te gebeuren. Hij hangt heel erg aan z’n moeder. En die heeft het al zo zwaar. Zou ie zich echt realiseren dat hij binnenkort een broertje of zusje krijgt?
Waarschijnlijk niet, hij zal wel denken dat papa en mama de laatste tijd een beetje raar doen.