Drie maanden was ik niet geweest. Elke week had ik een goed excuus. Het was heel druk op het werk, Marielle was zwanger en ik moest heel goed voor haar zorgen, haar dingen uit handen nemen. Maar als puntje bij paaltje kwam stond ik niet achter de strijkplank maar hing ik weer de hele avond voor de buis. Met een calorierijke Dr. Pepper in m’n ene hand en een bak chips in de andere. En er kwam geen grammetje vet bij. Dat was mijn geluk. Maar die nekpijn moest toch een oorzaak hebben. Verslapte spieren.
Ik ben er trots op dat ik al twee keer op rij naar de sportschool ben geweest. Vorige week vrijdag en gisteravond. Al kostte het gisteren wel wat moeite. Of ik geen zin had vroeg Marielle. Daar had ze wel een oplossing voor.
Wil je die weten?
Nou?