Kunst met een kleine k

En iedereen in een jubelstemming? Bijna weekend, maar niet voor mij. Morgen zie ik m’n collega’s weer. De wanden van het nieuwe pand waar we in werken zijn nog wat kaal en daar gaan we morgen wat aan doen. We gaan schilderen. Kunst met een grote K wel te verstaan. Of in mijn geval kunst met een kleine k. Hopelijk komt er een schilderij van een collega bij mijn bureau te hangen.

Al een paar keer heb ik deze week gedroomd van mijn tekenleraar op de middelbare school. Het was een lijdensweg voor hem en voor mij. Ik vond het wel leuk om strips te tekenen thuis en bij vriendjes, maar bij hem…Aaargh. Misschien kwam het door zijn weinig opbouwende kritiek. Ook niet iedereen houdt van Picasso, heeft m’n moeder eens tegen hem gezegd. Rob heeft gewoon een heel eigen tekenstijl.

Jaren heb ik geen potlood of penseel aangeraakt. Tot twee jaar geleden. Een collega van me ging trouwen. Ik had de expositie van Herman Brood gezien in het Cobra-museum. En zo kwamen we op het idee kleine schilderijtjes te maken in de Herman Brood-stijl voor onze collega. Zelfs mijn werk viel in goede aarde.

Ik vond het zo leuk weer eens een penseel ter hand te nemen dat ik voor mijn verjaardag een compleet schilderspakket vroeg. Dat is nu bijna een jaar geleden. En het zit nog steeds in plastic. O nee, een paar penselen heb ik verprutst bij het schilderen van onze zolder.

Zaterdag ga ik dus opnieuw een poging wagen en ik neem me hierbij voor volgende week ook mijn schildersgerei uit het plastic te nemen.