KLOTEN
——————————————————————————–
Ballen. Balls. Cohones. Essentiële lichaamsonderdelen voor muzikanten. Ballen zijn niet seksegebonden; sommige vrouwen hebben hele grote en van sommige mannen zijn ze zo klein, dat ze niet of nauwelijks opvallen.
Lee Towers bijvoorbeeld, heeft schijnballen, terwijl Frederique Spigt door het gewicht van de hare waarschijnlijk later last van d’r knieën krijgt.
Gisteravond heb ik ze beiden zien optreden, tijdens de Elvis 2nd To None Party in Paradiso, begeleid door drie leden van de originele begeleidingsband van De Man, de TCB-band.
Het was jammer dat de zingende kraandrijver als laatste optrad, want anders was-ie de vergetelheid ingebulderd door een lelijke jongen uit Engeland, die duidelijk een stuk meer zangtalent had dan “one-note-leentje”.
Nee, Leen kan wel stoer doen (hij deed inderdaad de elleboog een paar keer), maar als je iets verder kijkt, blijft er een klootloos mannetje over dat met een grote grijns op z’n gezicht een nummer over een aftakelende liefde staat te Frogeren. Zijn stem klinkt dan misschien iets minder vervelend dan die van Frans Bauer, zijn ballen zijn net zo groot.
Niet heel erg dus.
Ik hoop dat je het me vergeeft, Rob. Ik was nog maar een kleine jongen toen Lee Towers aan de top stond samen met Anita Meyer. Avond aan avond in een uitverkocht Ahoy en met hun hit Run to me. Lee Towers heeft dus een speciaal plekje bij me. Strak in het pak, een gouden bril, DE STEM en een gezicht onder handen genomen door een chirurg terwijl hij in zijn linkerhand een foto van Elvis vasthad.
Mijn vader had een collega die vaak bij ons langs kwam en op hem leek. Wauw, dacht ik, wat leuk dat Lee Towers bij ons op visite komt.