Yucky Duster intrigeert met liedjes die vaak maar net boven de minuut klokken

Twee werkjes heeft het New Yorkse Yucky Duster inmiddels uit. Het titelloze debuutalbum dat juni vorig jaar uitkwam kent een totale lengte van 18 minuten. Terwijl de vijf tracks op “Duster’s Lament”, dat sinds vorige week verkrijgbaar is, gezamenlijk tot een lengte van 11 minuten komen. Genoeg om er één kant van een cassettebandje mee te vullen. Zo zijn beide namelijk uitgebracht. Niet heel makkelijk aan te komen met een oplage van respectievelijk 100 en 350 exemplaren, maar gelukkig biedt Bandcamp uitkomst.

‘Friend Zone’ de openingstrack van hun debuut roept, hoewel veel luchtiger van aard, ‘Molly’s Lips’ van Nirvana in herinnering. “Does that make me a bitch?” luidt het geniale refrein.”‘Flip Flop’, voorzien van een heerlijke baslijn, bevat een even intrigerende vraag. “I came to your show. Are you gonna come to my
show?

‘Real Good Case of the Bads’ is zo’n goed ’teen angst’ liedje dat je bijna weer terugverlangt naar die miserabele tijd. Rockabilly (‘Blue Elvis’) gaat Yucky Duster ook prima af. Al zien we voor Yucky Duster vooral een rol weggelegd om te bewijzen dat Punk niet dood is. Zoals in ‘Paul Revere’ waarin werkelijk geen enkel blad voor de mond wordt genomen.

Op opvolger “Duster’s Lament” zijn meer harmonieën te horen en waar het mannelijke deel van Yucky Duster vocaal op het debuut nog wat steekjes liet vallen, komen ze op ‘The Ropes’ en ‘Different People’ verrassend sterk uit de hoek. Meer pop dan punk waardoor Yucky Duster blijft intrigeren.

Plaats een reactie

Ik accepteer de Privacy Policy

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.