Silje Nergaard excelleert in Paradiso

Vanaf 2001, het moment dat ze in mijn leven kwam, geniet ik nog meer van elke dag dat ik hier mag zijn. Maandag 23 januari zag ik haar voor het eerst zelf live en ik kan je geruststellen, ook op het podium werd de magie niet verbroken. Silje Nergaard uit Noorwegen, een engel die is neergedaald in mijn leven om nooit meer weg te gaan.


Een jazz aura
Het moment van binnenkomen. Een fractie van een seconde sta ik stil en vraag me af of ik hier wel op mijn plek ben. De grote zaal van Paradiso is gevuld met houten stoeltjes. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Silje Nergaard is omringd door een jazz aura en blijkbaar past dit bij deze stijl muziek dat favoriet is bij een wat ouder en bezadigder publiek (Ja inclusief Jamie Cullum, toch?)Vanaf het moment dat ze het podium betreedt heeft ze het publiek in haar greep. Wat opvalt bij het tweede nummer is dat pianist Tord Gustavsen definitief voor zijn eigen carriere heeft gekozen. Hij is vervangen voor iemand die de zwarte en witte toetsen even virtuoos behandelt. Ook de bassist schijnt nieuw te zijn. Maar alles draait natuurlijk om Silje Nergaard. Ze grapt dat de bassist de hele tijd naar zijn instrument kijkt en niet naar ons, het publiek, omdat hij net heeft leren spelen.

Bijna verstild
Met een praktisch nieuwe band heeft ze ook besloten de setlist drastisch aan te passen en praktisch alleen maar nieuwe nummers te spelen. Nummers die ze op wil nemen voor haar nieuwe cd. Als ik goed geteld heb zal het haar tiende worden, maar pas de vierde die buiten Noorwegen verkrijgbaar is. Ze heeft ontdekt waar haar echte kracht in schuilt, bijna verstilde nummers gedragen door haar bloedzuivere, engelachtige stem.

Tussen de nummers door is ze charmant, innemend zoekt ze naar de Engelse ver-taling van de Noorse woorden in haar hoofd. Vertederd vertelt ze over het Neder-landse vriendje Melchior waar ze ooit een relatie mee had. Op de fiets kwam hij naar Noorwegen en opeens was hij daar in haar huiskamer en net zo plotseling was de liefde weer over. Het is een genot om naar haar op het podium te kijken. Alles swingt, danst, is zelfs muziek.


Op driekwart van het concert vliegt de vlam echt in de pan. Vlak naast de immense box gezeten voel ik de muziek, de bas beukt mijn borstkas bijna uit, stilzitten gaat niet meer. Eén van de memorabele momenten tijdens deze uit louter hoogtepunten bestaande avond is het moment waarop Silje de gitarist een microfoon onder zijn neus duwt terwijl hij een indrukwekkende solo speelt. Als een jonge, hongerige en gedreven Al Jarreau zingt hij mee met zijn gitaarspel.3 maal een toegift
Silje Nergaard is getroffen door de warmte van het publiek dat ze ontvangt. Van bezadigdheid is geen sprake. De hele zaal lijkt zo hongerig alsof ze allemaal voor het eerst een concert bijwonen. Tot drie keer komen de muzikanten terug voor een toegift, drie keer in een verschillende bezetting. Het licht gaat aan. Als door stoom aangedreven, staand op een bewegend wolkje verlaat ik de zaal. Ik verlang naar de nieuwe cd. Haar jazz aura is verdwenen en daar ben ik blij om. Want Silje Nergaard is zoveel meer. Door jazz puristen neergesabeld met, wat ze noemen, haar “te dunne stem”. Gelukkig laat ze dat achter zich. Met de nieuwe nummers overschrijdt ze grenzen. Country, blues, Jazz…het verschil tussen de decennia oude genres valt niet meer te duiden.

Na het concert volgt een signeersessie. Maar ik wil haar handtekening niet, ik wil haar telefoonnummer!

http://www.siljenergaard.com

2 gedachten over “Silje Nergaard excelleert in Paradiso”

Plaats een reactie

Ik accepteer de Privacy Policy

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.