“Magic, Light” is het vierde album van Arthur Adam. Ook nu maakt Arthur Adam er weer meer van dan de som der delen. Geen verzameling losse liedjes maar een muzikale reis om van begin tot eind mee te maken. Diverse genres drijven voorbij met de krachtige, veelzijdige stem van Arthur Adam als baken. Liedjes vol compositorisch vernuft, de ene keer geschreven met een akoestische gitaar als basis, dan weer de piano of met een compleet orkest in gedachten. Van klein tot heel groot en met teksten van een man die verwoede pogingen lijkt te doen ons weer nader tot elkaar te laten komen. Zoals op ‘Come Bury My Gloves’ waarop Arthur Adam al doo-woppend afscheid neemt van de winter en een warmere wereld verwelkomt.
Vol kattekwaad
Op ‘A Parade’ leert Arthur Adam ons de kleine dingen des levens te waarderen. “Today we celebrate today” Als ‘Memories Of Others’ een terugkeer is naar de kindertijd van Arthur Adam, dan zat hij vroeger blijkbaar vol kattekwaad. ‘Paths’ lijkt de 2014 versie van Boudewijn de Groot’s ‘Wegen’ over de mens die, letterlijk en figuurlijk, onderweg is.
Een blauwdruk
Op ‘Soap Residue’ brengt Arthur Adam Jeff Buckley weer tot leven. Vanaf de 90s de blauwdruk voor menig singer/songwriter. Op ‘To Learn How To Fly’ IS Arthur Adam Thom Yorke. Even zo makkelijk betreedt Arthur Adam het populair-klassieke genre zoals Rufus Wainwright dit de afgelopen vijftien jaar heeft gedefinieerd. En op ‘Thrown’ kruipt Arthur Adam op gedurfde wijze in de huid van een vrouw. Zo kan het dus ook, Ares.