Damien Rice-My Favourite Faded Fantasy

De hele releaseweek heb ik geprobeerd te analyseren waarom “My Favourite Faded Fantasy”, het album waarmee Damien Rice na acht jaar zijn comeback maakt, niet die impact op me heeft die ik het op voorhand toedichtte. Het zijn acht bloedmooi geproduceerde liedjes, misschien zelfs wel iets te mooi. De gekte, die Damien Rice de liedjes live uitgevoerd wel meegeeft, lijkt hierdoor te ontbreken.

Invloeden van buitenaf

Ondanks dat het album “My Favourite Faded Fantasy” van Damien Rice op het overal ver van afgelegen IJsland is opgenomen, lijken er wel wat invloeden van andere bands door te sijpelen. De orchestrale kant van Muse bijvoorbeeld. En de akoestische ritmiek van Ed Sheeran in ‘I Don’t Want To Change You’. Dit is ook gelijk het eerste nummer van het album met een melodie dat zich dagenlang in je hoofd kan nestelen. Dit is ook het geval bij ‘Colour Me In’ waarvan de orchestrale invulling het nummer tot een van de hoogtepunten maakt op het album “My Favourite Faded Fantasy” van Damien Rice.

I Could Go Wild

“I could go wild” zingt Damien Rice op ‘The Box’ en dat gebeurt dan ook in zekere mate. Het is de opmaat naar het hemelse ‘Trusty And True’. Tekstueel het tegenovergestelde. Blijkbaar worstelt Damien Rice ermee zijn weg te vinden tussen de twee tegenpolen. ‘Trusty And True’ bevonden willen worden is echter de doodsteek voor elke artiest. Dus laten we hopen dat Damien Rice daar niet zijn zinnen op heeft gezet.

Plaats een reactie

Ik accepteer de Privacy Policy

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.