Met de wijze waarop Engel hiphop en het werken met een band samen heeft laten smelten, heeft hij zijn plek in de Nederlandse scene allang verdiend. Een stijl die veel meer navolging verdient in plaats van de tegenwoordig rondslingerende dancebeats.
Sleutelmomenten
De Meest Productieve heeft met “Liefdewerk Oud Papier” alweer zijn twaalfde album uitgebracht. Net zoals de laatste jaren in samenwerking met Just. Ook daarmee overstijgt de gemiddelde Nederlandse hiphopper waarvan album nummer drie meestal wel de zwanenzang is. Waarschijnlijk omdat de liefde voor muziek toch niet sterk genoeg is. Daar hoeven we ons bij Engel en Just geen zorgen over te maken. Op ‘Sleutelmomenten’ doen ze uit de doeken hoe dat zo is gekomen.
Moedig
Nederlandse Hiphoppers die het aandurven om een geëngageerd nummer op hun album te zetten, zijn op een hand te tellen. Engel en Just horen bij dit moedige, selecte gezelschap. (‘Het Ligt Niet Aan Jou’ en ‘Willem’) ‘Schone Schijn’ vormt een hoogtepunt op het album “Liefdewerk Oud Papier” door het trompetspel van Matt Giella, de warme gitaarbegeleiding en de unieke flow in het refrein van Diggy Dex.
Strijden
‘DJ Native’s Apple Pie’ is een ode aan de kunst van het scratchen. Met ‘Mijn Moment’ staat er ook een ‘8 Mile’ op het album. De gastbijdrage van IJs haalt de strijder in je naar boven. Een terugkerend thema op de albums van Engel en Just is de backbone, rappen over slechts twee scratchende draaitafels. (‘Aan Tafel 2’) ‘Tien Tellen’ is een beetje vreemde eend in de bijt waarop Just onder meer ‘zeurt’ over het succes van Kanye West. Iemand die juist niet ervan kan worden beticht dat hij geen risico’s durft te nemen.
Op ‘Paspoortstempels’ vertellen Engel, Just, Def P. en Diggy Dex waar/wat hiphop hen allemaal heeft gebracht. Op ‘Zolang Hij Speelt’ is het de jazzy, repetitieve sound die je het nummer in zuigt. En zo heeft elk nummer wel iets bijzonders. Nederland mag maar wat blij zijn dat Engel en Just doorgaan tot hun laatste adem.