Fleet Foxes-Crack-Up

Fleet Foxes. Het is nog niet gelukt om elkaar te vinden. O, af en toe zijn er momenten van verbondenheid. Maar niet met dezelfde intensiteit als bij Simon & Garfunkel en Crosby, Stills & Nash. Het zijn de illustere voorgangers waar ook album “Crack-Up” weer aan doet denken.

Arty

Wat ook gebleven is, zijn de arty songtitels. Zoals het uit drie delen bestaande openingsnummer ‘I Am All That I Need/Arroyo Seco/Thumbprint Scar’ dat zeker wel zijn momenten heeft maar vooral uitblinkt in mysterie.

Stijlbreuk

Ook het nummer ‘Cassius , -‘ lijkt uit twee delen te bestaan als het overgaat in een klassiek strijkersarrangement en jazzy pianospel. Maar dit zet helaas niet door. Alhoewel het nummer ‘- Naiads, Cassadies’ wel meer aan de jazzy kant van folk zit. ‘Kept Woman’ borduurt daar meer op voort. De toegankelijkheid van ‘Third of May /Õdaigahara’ vormt daar eigenlijk een ongewenste stijlbreuk op. Maar gelukkig wordt al snel de draad weer opgepakt.

Schoonheid

Blijkbaar heeft Fleet Foxes besloten dat het de luisteraar voldoende heeft ontwricht want wat volgt is pure schoonheid. Drie nummers lang. Of zo u wilt de gehele kant A van LP2. Harmonieuze zang voorzien van een muzikale begeleiding dat je weg doet dromen en de mooiste vergezichten voor je ogen tovert. Tot single ‘Fool’s Errand’ de droom toch weer enigszins verstoort.

Twee gedachten

Het zijn deze kleine onderbrekingen die ervoor zorgen dat “Crack-Up” toch niet volledig weet te overtuigen ondanks dat het heel veel schoons bevat. De band lijkt op twee gedachten te hinken, maar zou het maken van radiovriendelijke singles uit haar dna moeten verbannen en haar zoektocht naar perfectie voltooien.

Plaats een reactie

Ik accepteer de Privacy Policy

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.