Live is Future Islands één van de beste bands, maar die intensiteit ook in de studio over te brengen is hen nog niet gelukt en ook “The Far Field” gaat hen daarbij niet helpen. Natuurlijk werkt een fantastische compositie als ‘Ran’ ook in de studio, maar daarvan staan er niet veel op het album. Zo is albumopener ‘Aladdin’ een prima compositie maar wel wat braafjes.
Daar heeft het daaropvolgende trio ‘Ran’, ‘On The Road’ en ‘ Cave’ in ieder geval geen last van en ook van ‘Through The Roses’ gaat een bezwerende werking uit. Op ‘Candles’ laat Future Islands expliciet horen hoeveel Dub invloeden hun muziek eigenlijk bevat.
En zo zijn er nog wel wat nummers waarin Future Islands het experiment zoekt, vergelijkbaar met hoe Joy Division electronica aan haar muziek toevoegde. Op ‘Shadows’ zingt Debbie Harry mee. Meer een noviteit dan dat het echt iets toevoegt.
En zo blijven studio albums voor Future Islands niet meer dan een vehikel om mee op toernee te gaan en die fantastische optredens te geven.