Er is een verandering gaande in platenland. Sinds de doorbraak van streaming music wordt een release de laatste jaren vaak voorafgegaan door een compleet marketingcircus. Van mysterieuze straattekeningen tot aan meerdere teaservideo’s. Sinds dit jaar zijn er echter ook steeds meer artiesten die aangeven klaar te zijn met deze cyclus en kiezen voor een meer persoonlijke benadering. James Vincent McMorrow is één van hen.
Geen toeters en bellen
Een week nadat hij zijn nieuwe album aankondigde verscheen “True Care” al. Zonder toeters en bellen. Net zoals de muziek deze niet bevat en McMorrow heeft aangekondigd dit in de toekomst nog veel vaker te willen doen. De singer/songwriter brak door aan de hand van een aantal goed gekozen covers waar de zeggingskracht vanaf droop. Iets waar hij met zijn eigen songs nog niet echt in slaagde. Door de behoorlijke hoeveelheid electronica die op “True Care” gebruikt wordt, wordt zelfs nog wat meer afstand gecreëerd ondanks dat McMorrow zijn stem over voldoende karakter bezit.
Toekomstmuziek
Het sluit aan op het thema van de LP waarvoor James Vincent McMorrow de datum ‘December 2914’ als uitgangspunt nam. Ver in de toekomst dus. Het is ook de openingstrack van het album waarin we enige Kraftwerk invloeden menen te herkennen. McMorrow laten hierop weten een kleine 900 jaar later nog maar weinig te hebben bijgeleerd.
Persoonlijker als op ‘National’ hebben we McMorrow niet vaak gehoord. Eindelijk laat hij zijn gereserveerdheid eens varen, uit angst om burgerlijk te worden bevonden. En op ‘Thank You’ is het de groove waarop hij ons mee krijgt. Ook ‘Constellations’ krijgt diezelfde meeslependheid mee.
Twijfels
Twijfel aan de liefde is een thema dat veelvuldig terugkomt, onder meer op ‘Pink Salt Lake’. ‘Glad It’s Raining’ bevat een hiphop attitude, James Vincent McMorrow zijn oude liefde en op ‘Bend Your Knees’ horen we overeenkomsten met Anohni.
Misschien is dit wel een richting die het verdient om nader onderzocht te worden. Zeker met de funky ondertoon die ook op ‘Change of Heart’ en ‘Don’t Wait Forever’ te horen is. Het album kent een mooie opbouw waarvan de meest memorabele nummers tot het laatst zijn bewaard. Iets waarop verder kan worden gebouwd om nog meer tot een eigen geluid te komen.