Jett Rebel-Super Pop

Als je al dertien jaar je mening over albums aan het beeldscherm toevertrouwt heb je doorgaans niet veel tijd nodig om de bedoeling van de artiest te doorgronden. Maar ik kan je vertellen dat voordat ik de eerste letter van deze recensie intikte ik het album “Super Pop” echt al heel veel heb gedraaid. De laatste keer dat me dat overkwam was met het album “Mellow Gold” van Beck, in het pre-internettijdperk. Vijf keer ben ik teruggegaan naar de winkel om te luisteren. Blijkbaar was er toch iets dat me triggerde. Uiteindelijk heb ik het album toch gekocht en heeft het een hele grote rol in mijn leven gespeeld en nog steeds!

Mini Opera’s

Precies hetzelfde is het geval bij het album “Super Pop” van Jett Rebel. Het is ook nogal wat je over je heen gestort krijgt van Jett Rebel. Af en toe lijken het wel mini opera’s. Queen heeft enkele albums (“A Day At The Races”, “Innuendo”) waar er dan één van op staat. Maar elf liedjes op één album die daar voor door kunnen gaan?

De albumopener lijkt uit een gitaarriff te zijn opgebouwd. Wel heel strak ingespeeld, dat wel. Maar de standvastigheid waarmee Jett Rebel zich ervan bedient zal menigeen toch doen afvragen of we wel echt ‘Better Off Together’ zijn. Tot het stuwende orgel op de voorgrond treedt. Dan valt pas op hoe soulvol het nummer is. Hoe vaker je het nummer luistert hoe meer details er aan de oppervlakte komen. Bijzonder ingenieus.

Pestkoppen

‘High School Reunion’ is natuurlijk Jett Rebel’s wraak op zijn pesters. “Some closure will do,” zingt Jett Rebel op ‘All The Way’. Het is één van de nummers die uit 3-4 ideeen lijkt te bestaan. Elke 30 seconden lijkt het nummer van gedaante te veranderen. Zelfs een kenmerkende Prince drumroffel horen we erin terug. Het werkt wonderwel.

Zo veel ideeën

‘Just In Case You’re Ever Down Again’ begint zonder een intro. Een ballad die blijft intrigeren zeker met de uit engelengezang bestaande brug die aanhoudt tot het nummer wegfade. Bij ‘Family Pictures’ heb je continu het gevoel dat de Andrew Sisters de huiskamer binnen komen dansen. ‘Stop Playing With My Heart’ is een hoogtepunt op het album. Wederom een nummer dat uit meerdere ideeën bestaat, maar dan wel hele goede ideeën. Zelfs de Beach Boys komen voorbij als inspiratie.

Experimenten

Jett Rebel begrijpt dat we inmiddels naar adem happen en zet het rustige ‘Sorry (Horses)’ in met het geniale outro “I give you room, girl.” In ‘There Has Been A Time’ horen we weer een strakke riff. Fijn is wel dat Jett Rebel precies zo lang speelt als nodig, twee minuten en twaalf seconden. ‘Promises’ zit ook weer vol experimenten met zelfs een gezongen baslijn zo lijkt het. Het nummer ‘Daydreamin” stopt net zo abrupt als het begon, met een minuut lang het woordje “Stop” op de achtergrond.

‘Can’t Live Without You’ zingt Jett Rebel. Wij ook niet, Jett. Ook al maak je ons soms horendol. Maar honderd keer liever dat dan de zoveelste formuleartiest.