Na diverse soloprojecten is “Wonderful Wonderful” het vijfde gezamenlijke album van The Killers in tien jaar tijd. (compilatiealbum “Sawdust” niet meegerekend) Met het psychedelische titelnummer kent het album een uitstekende start. Eén van de beste nummers van The Killers in jaren.
Dans maar
Dat geldt ook voor het daaropvolgende ‘The Man’ waarbij ik me er zelfs op betrap in de huiskamer te staan dansen. Ook ‘Tyson vs Douglas’ is zeer dansbaar, al had ik op basis van de titel stiekem nog wel iets meer verwacht. Nu blijft het bij een partijtje schaduwboksen.
Dan hadden ze beter het nummer ‘The Calling’, dat een veel dreigendere setting kent, deze titel mee kunnen geven.
Niet alles is onmisbaar
Ballads kunnen The Killers ook nog steeds maken getuige ‘Some Kind Of Love’. Het is overigens niet allemaal hosanna. Op ‘Life To Come’ zingt Brandon Flowers toch echt vals. En de nummers ‘Rut’, ‘Run For Cover’ en ‘Out Of Your Mind’ zijn wel aardig, maar ook weer niet onmisbaar.
Hoge standaard
‘Have All The Songs Been Written?’ vraagt de band zich af in de afsluitende track. In het geval van The Killers kan ik deze vraag ontkennen noch bevestigen.
Album “Wonderful Wonderful” is een hele verbetering ten opzichte van voorganger “Battle Born”. Maar eigenlijk verwacht je dat een album met tien liedjes volledig overtuigd en dat is niet het geval.
Heeft Michael Jackson met “Thriller” (hoewel dat er negen waren) de standaard dan toch te hoog gelegd?