Hele volksstammen gaan al jarenlang plat voor The xx en met het derde album “I See On You” ik eindelijk ook. Het is niet dat The xx nu opeens iets heel anders doet, al worden de liedjes voor hun doen wel flink uitbundiger ingevuld. Waarschijnlijk heeft het gedeeltelijk ook te maken met een ontwikkeling in mijn muzieksmaak. Want ook hun eerste twee albums bevallen me nu een stuk beter.
Eurythmics
Jamie xx heeft zich de afgelopen jaren natuurlijk flink over de aarde bewogen als een soort dance DJ. Die invloed horen we terug in opener ‘Dangerous’ waarvoor een uitdagende beat is ontwikkeld. Op ‘Say Something’ ontpopt Romy Madley Croft zich tot een erfgename van Annie Lennox. Nu heeft The xx nooit onder stoelen en banken geschoven zich aangetrokken te voelen tot het tijdperk waarin de wereld aan de voeten lag van The Eurythmics, dus ook dit is niet meer dan logisch.
Clichés
‘Lips’ is weer meer onderkoeld zoals we The xx kennen en ook het baslijntje in ‘A Violent Noise’ is één van hun handelskenmerken. De tekst van ‘Performance’ zit vol clichés, maar dan is er weer de hemelse melodie om hen dit te vergeven. Ook op ‘Replica’ is dit het geval maar hier lijkt The xx er bewust mee te spelen.
Climax
Op ‘Brave For You’ komt alles tezamen. Een fantasievolle muzikale invulling en doeltreffende tekst die bovendien ook nog naar een climax opbouwt. ‘On Hold’ bevat een smaakvol gebruikte Hall & Oates sample dat als refrein fungeert.
Het maakt van “I See You” voorlopig mijn favoriete popplaat van 2017.