De lichtheid waar de Britrock (Blur, Oasis, Arctic Monkeys, Ocean Colour Scene) al enige tijd naar op zoek is. James Holt heeft haar gevonden en vastgelegd op zijn tweede EP “Sanguine On The Rocks”. Met de nodige muzikale bagage laat James Holt horen een meester te zijn in het combineren van verschillende muziekstijlen.
Open muzikale blik
Op zijn zesde begonnen met piano spelen (klassiek, jazz) heeft James Holt een open muzikale blik ontwikkeld waar rock, jazz, swing, soul en pop elkaar naar hartelust afwisselen. Opener ‘The Mirror’ neigt zelfs naar Big Band muziek. Als multi instrumentalist zijn de mogelijkheden van James Holt onbegrensd. Iets dat kan leiden tot onbegrijpelijke muziek (Frank Zappa), James Holt maakt in ieder nummer echter weer de juiste keuze. Zoals het strijkersarrangement in het walsende ‘The Lost Boy No More’. Prachtig is ook de toevoeging van trompet, trombone en baritonsaxofoon op titelnummer ‘Sanguine On The Rocks’.
Lichtvoetig
Op het lichtvoetig swingende ‘Tears Aren’t Enough’ grossiert zijn orgelspel effect. Ondanks dat het slechts enkele maten duurt. Op ‘Contemplations’ komt er gelukkig meer van terug. De kakofonie aan geluiden geeft het een tropisch geheel. Beide nummers doen overigens terugdenken aan Ocean Colour Scene, vooral door de zangstem van James Holt.
Brian Eno
In vergelijking met debuut EP ‘In the Face of It All’ (maart 2015) is “Sanguine On The Rocks” een grote stap voorwaarts. Zijn debuut was meer bluesy en wat zwaarder op de hand. Maar de meer uptempo nummers lieten ook al horen dat er wat bijzonders aan de hand was. Zo merkte ook Brian Eno op die het nummer ‘Whatever Happened to John?’ eruit pikte.
“brisk, funny, exciting. Great drumming. This track feels fresh and exciting to listen to”.
Beluister onderstaand James Holt zijn tweede EP “Sanguine On The Rocks”.