Prince is terug. Alleen heet hij nu Dijon. Na het produceren van Justin Bieber’s verrassingsalbum “Swag” is de artiest terug met zijn tweede album “Baby”.
“Baby” is in het geval van Dijon geen koosnaampje voor een vrouw, maar betreft zijn zoon waarvoor hij een prachtige ode heeft gemaakt met het titelnummer.
Hij zal waarschijnlijk niet lang enigst kind blijven, zo maak ik op uit het volgende nummer ‘Another Baby!’. “We got all we need to expand the collection” is misschien iets te plastisch uitgedrukt, maar dat geldt zeker niet voor de funky productie.
Productionele hoogstandjes
Het korte ‘(Freak It)’ is behoorlijk experimenteel met de nodige dub invloeden. Op ‘FIRE!’ is het ook de productie die in het oor springt. De zang lijkt bijna een freestyle. Het korte ‘(Referee)’ lijkt daarbij als een soort epiloog te fungeren.
‘Yamaha’ bevat een ouderwets sterk refrein. Melodieus en vol passie. ‘Rewind’ intrigeert juist door geen refrein te hebben. Op ‘My Man’ gaat Dijon’s smeekbede door merg en been. En met ‘Automatic’ lijkt Dijon te antwoorden op Prince zijn song met dezelfde titel. Het album sluit af met een ode aan de vrouw die hem hun grootste geluk schonk.
“Baby” is een van de weinige albums die tegenwoordig nog uitkomen waarop de artiest zich van niets of niemand iets lijkt aan te trekken. Artiesten die het verdienen om gekoesterd te worden.