Na drie jaar waarbij Black Honey eigenlijk nooit ver weg was is er nu dan het naar henzelf vernoemde debuutalbum. Op zich snap ik het wel dat ze worden weggezet als indierockact, maar eigenlijk doe je daar de band tekort mee.
Veelheid aan invloeden op Black Honey
Op het album Black Honey is een veelheid aan invloeden te horen. Baslijnen die verwantschap met Surfmuziek vertonen, een flinke dosis pop, zelfs electro (‘Midnight’) komt voorbij. En ja, ook af en toe een stevig gitaartje. Maar dat wordt bijna altijd bedekt door Izzy B. Phillips haar zoete stem.
Daarnaast is Black Honey specialist in het schrijven van refreinen die de hele dag in je hoofd blijven zitten. Albumopener ‘I Only Hurt The Ones I Live’ is daar een goed voorbeeld van. En het moet gezegd. Een vleugje No Doubt / Cardigans hoor ik daar wel in terug.
Onaantastbare pose
Veel van de nummers stralen eenzelfde soort onaantastbaarheid uit als waarover de gebroeders Gallagher beschikten. De onderkoelde zang van Izzy B. Phillips draagt daar vanzelfsprekend veel aan bij.
Ook een band als Garbage is daardoor een referentiepunt. Op ‘Crowded City’ bijvoorbeeld.
Eindeloos cool
Heerlijk hoe op ‘Hello Today’ de zanglijn wordt herhaald via de gitaar van Chris Ostler. Ook ‘Into The Nightmare’ beschikt over een ijzersterke zangmelodie. Het maakt Black Honey eindeloos cool. Zelfs als op ‘Just Calling’ er wat flauw van electronica gebruik gemaakt wordt.
Vrouwelijke evenknie van de Arctic Monkeys
Als op ‘Dig’ het tempo omlaag gaat wordt duidelijk dat Arctic Monkeys in hun vrouwelijke evenknie hebben gevonden. Met het verschil dat Black Honey een veelzijdiger geluid laat horen. Hun debuutalbum is vanaf 21 september op Spotify te horen.