Get Well Soon-The Horror

Klassieke muziek en Pop zijn twee werelden die elkaar continu opzoeken. In de jaren ’60 hadden we al The Moody Blues en later waagden ook artiesten als U2 en Rufus Wainwright zich eraan.

Elke generatie heeft zo wel zijn eigen voorbeelden. Ook Konstantin Gropper heeft voor zijn band Get Well Soon een manier gevonden om deze ogenschijnlijk totaal verschillende werelden samen te laten smelten.

In 2010 verscheen er al een orkestrale versie van album “Vexations”. Op “The Horror” gaan ze nog een stap verder en wordt van begin tot eind een verhaal vertelt.

Het grote gebaar van Get Well Soon

Waar The Moody Blues nog een doorsnee dag doornamen op hun album “Days of Future Passed”, kiest Get Well Soon voor het grote gebaar. Ook qua productie.

De ambitieuze ouverture ‘Future Ruins pt. 2’ waar het album mee opent zet wat dat betreft de toon. Midden-Oosterse invloeden via zangeres Ghalia Benali gaan hierbij op natuurlijke wijze over in een meer ritmische benadering.

James Bond

Voor titelnummer ‘The Horror’ lijken de James Bond soundtracks van de afgelopen vijftig jaar als uitgangspunt te zijn genomen. Ook de buitengewoon intrigerende melodie van het nummer ‘Martyrs’ heeft wat herkenbaars in zich.

Op ‘Nightmare No. 1 (Collapse)’ wordt de Jazzy kant van Easy Listening opgezocht. En op ‘Nightmare No. 2 (Dinner At Carinhall)’ is Sam Vance-Law niet de enige verrassing die opduikt.

Alfred Hitchcock

‘The Only Thing We Fear’ bevat een suspense waar zelfs Alfred Hitchcock jaloers op zou zijn. Op ‘A Misty Bay (At Dawn)’ wordt de spanning zelfs voelbaar. Terwijl op ‘Nightmare No. 3 (Strangled)’ de romantiek er vanaf druipt.

Love moves in mysterious ways. En dat geldt ook voor Get Well Soon. Zoveel intrige en muzikaal vernuft verdient vijf sterren.

Beluister het album “The Horror” op Spotify.

Plaats een reactie

Ik accepteer de Privacy Policy

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.