Pieter de Graaf-Fermata

Ik heb al de nodige neo-klassieke albums beluisterd zonder dat het me raakte. Pieter de Graaf is de eerste die het lukt met zijn album “Fermata”. Al met het eerste nummer ‘A Minor Story’ tilt hij me op en laat me zweven op de melancholische klanken.

Het geheim van Pieter de Graaf ontrafeld?

Op ‘Maximilian’s Masterplan’ denk ik zijn geheim ontrafeld te hebben. Zijn meeslepende pianospel zit vol energie. Bovendien staat hij open voor experimenten. Net als bij techno lijkt hij af en toe ook aan wat synthesizerknoppen te draaien.

Op ‘Deep Blue’ valt dit echter allemaal weg. De compositie is zo bitter als de titel doet vermoeden en rakelt oud liefdesverdriet op.

Soundtrack

Hide and Seek’ lijkt geschikt om gebruikt te worden in een film of tv-serie. ‘Lullaby’ is weer een brok pure emotie met de nodige ongemakkelijke stiltes. Met ‘Charlotte’s Daydream’ staat er zelfs een hit op het album ‘Fermata’.

Vingervlugheid

Op ‘The Wizard’ staat de vingervlugheid van Pieter de Graaf in de spotlights. Zonder overigens de compositie in de weg te zitten. Op ‘Woke Up Wandering’ keert de melancholie weer terug om ook niet meer weg te gaan.

Grandioze finale van Pieter de Graaf

Wat rest is een grandioze finale op ‘Rise and Shine’. Het album “Fermata” pakt uit als een schot in de roos. Nederland heeft er een nieuwe held bij.

Beluister “Fermata” via Spotify.

Plaats een reactie

Ik accepteer de Privacy Policy

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.