11 juli was al een dag om nooit meer te vergeten. Op de kop af 23 jaar geleden ontmoette ik die dag namelijk mijn vrouw. Maar dit jaar is er nog een reden bij gekomen.
Per mail werd ik geinformeerd dat OMD 1 september een nieuw album uitbrengt en daarbij werd de mogelijkheid geboden om de band te interviewen.
En zo kon het dus gebeuren dat ik een weekje later aan de telefoon zat met Andy McCluskey, zanger en mede oprichter van Orchestral Manoeuvres in the Dark.
De code gekraakt
De man die de code om een hit te schrijven lijkt te hebben gekraakt. Want niet alleen met OMD vertoefde hij regelmatig in de bovenste regionen van de hitparade, hij bleek ook het grote brein achter Atomic Kitten te zijn.
De ‘politics’ in de platenbusiness deden hem echter besluiten daar een punt achter te zetten. Al speelde ook het vaderschap hierbij een rol. En laten nu juist zijn kinderen de grootste motivatoren zijn geweest om in 2008 terug te keren naar de studio en het podium.
Art for art’s sake
Verlost van de verplichting een hit te moeten scoren maakt OMD tegenwoordig ‘Art for art’s sake’, zoals Andy McCluskey het zelf omschrijft. Tegenwoordig gebeurt dat namelijk nog maar weinig.
De kunst lijkt haar eigen geschiedenis op te eten zo weinig historisch besef en focus op nieuwe vormen is er.
De komst van Spotify en alle andere streaming platformen waardoor alle muziek voor het grijpen ligt lijkt dit vreemd genoeg juist te versterken. Het is het onderwerp van een van de nummers op de nieuwe plaat:’Art Eats Arts’.
Keuzestress
De hele LP lijkt geinspireerd door de tegenwoordige keuzestress getuige de titel “The Punishment of Luxury”.
Inspiratiebronnen
Waar OMD veel bands heeft geinspireerd is Andy McCluskey ook niet te beroerd om zijn inspiratiebronnen te noemen: Kraftwerk, David Bowie, Velvet Underground en Roxy Music.
Er is het prachtige verhaal dat OMD in Duitsland een paar dagen doorbracht met Kraftwerk en vertelt dat hun eerste hit gebaseerd is op hun ‘Radioactivity’. “We know,” is het veelzeggende antwoord.
Er blijkt wederzijds respect uit voor hun beider missie om de kunst verder te brengen waar het tegenwoordig toch vooral om geld draait desnoods via een plagiaataanklacht.
Oorlog als inspiratiebron
Eén van de opvallendste nummers op het nieuwe album “The Punishment of Luxury” is de eerste single ‘La Mitrailleuse’, dat bijna volledig uit machinegeweergeluiden bestaat. Toch opvallend voor een band dat een anti-oorlogsong als ‘Enola Gay’ schreef.
Het blijkt geinspireerd te zijn door een schilderij met dezelfde naam en het willen begrijpen waarom mensen elkaar toch zulke gruwelijke dingen blijven aandoen.
De noodzaak van kunst
We hebben de kunst nodig om ons te blijven verwonderen en zolang OMD albums als “The Punishment of Luxury” in zich heeft blijven ze een belangrijk onderdeel daarvan uitmaken.
