Ja, ik zat dus in die trein die vier uur lang stilstond tussen Purmerend en Zaandam. Vanochtend vertrok ik omstreeks acht uur en om 15.00 was ik weer thuis. Dat was mijn dag.
Anderhalf uur nadat de trein tussen Purmerend en Zaandam was gestrand werd er gemeld dat de brandweer er was met koffie. Een uur later kreeg ik een leeg plastic bekertje. Weer een uur later kwam de koffie. Het is symbolisch voor de snelheid waarmee er werd gewerkt. Ik vind het onverklaarbaar waarom je vier uur nodig hebt om een locomotief naar de plek des onheils tussen Purmerend en Zaandam te rangeren.
De werklieden maakten vooral veel meters. Ze bleven om de trein lopen. Meldingen van de conductrice als “we weten nog steeds niet wat er aan de hand is” of “er is nog geen nieuws maar dat wilde ik u ook graag laten weten” gaven niet bepaald vertrouwen op een goede afloop.
Als er meer sectoren zijn die met deze snelheid werken snap ik hoe de huidige economische crisis tot stand is gekomen. In de mediasector, waar ik werkzaam ben, ben ik dit niet gewend. Ik hoop dan ook maar dat dit niet de standaard is in Nederland.
Er kwam dus pas na vier uur een locomotief. Dan zal er met het repareren van de bovenleiding ongetwijfeld minimaal een half jaar gemoeid zijn. Enfin, dat zien we morgen wel. Eerst maar even een nachtje doorhalen om de verloren werkdag in te halen.