Ik vind het niet leuk meer met de trein. Een conclusie die ik reeds op mijn tweede werkdag trek. Maar vandaag was hopelijk ook een uitzondering. Eerst werd ik een beetje boos op de buschauffeur omdat ik door zijn slome rijgedrag de trein van 17.55 miste. Maar ach, 18.06 ging er weer een.
Niet dus. Door een storing reed er geen enkele trein naar het landelijke gebied voorbij Zaandam. Dus werd er een omweg gemaakt via Haarlem en Alkmaar. Maar dat werd helemaal goed gemaakt door de aanwezigheid van JIM in de coupe.
Het duurde even maar na heel wat steelse blikken ging het eerste schaapje (lees moeder) over de wal. Ze vroeg een handtekening voor haar kind. Natuurlijk. Jim tekende braaf. En toen was het hek natuurlijk van de dam. De ene na de andere tiener viel hem lastig om een handtekening.
Als BN-er heb je dan een dilemma. Want je wilt zo’n kind natuurlijk niet kwetsen. Maar waarom is zo’n moeder dan ook niet verstandig? Val zo’n jongen toch niet lastig. Want wat heb je in vredesnaam aan een handtekening. Vraag dan tenminste om een zoen.
En O, ja, ook in Alkmaar ging het op het station niet van een leien dakje. De ene trein in en de andere weer uit. 20.00 was ik thuis. Hè hè. Het gezellig avondje kan beginnen. Ik kan niet wachten tot morgen.