Net voor de grote populariteitshausse ben ik deze web-log gestart. In die tijd presenteerde ik nog bij een lokale omroep en plaatste in die beginperiode de hersenspinsels die ik op de radio niet kwijt kon. Vervolgens werd het een soort van promotie instrument voor het radioprogramma dat ik deed. Tegenwoordig is het vooral een platform voor mijn korte verhalen, gedichten, (muziek) interviews en (politieke) meningen waarbij ik over het algemeen een literaire stijl probeer te hanteren. Maar daar ga ik nu voor één keer van afwijken.
Je kent ze wel, die web-logs waar de naarheid en treurnis van afdruipt. Ziektebeeld na ziektebeeld kruipt voorbij over het scherm. Blijkbaar vinden deze mensen het fijn dat er iemand meeleest in hun dagboek. Voor één keer ga ik dat ook doen, maar ik heb een goed excuus. Ik wil jullie informeren zodat jullie niet schrikken zoals ik van de week deed.
Met “jullie” bedoel ik de ouders met jonge kinderen die hier misschien komen (of nog gaan komen). Mijn zoon van vier had vorige week dinsdag opeens twee hele gekke plekken op zijn benen. Het leken schaafwonden maar het vreemde was dat ze op precies dezelfde hoogte zaten en compleet identiek waren. Twee dagen later was een heel stuk huid eromheen verdwenen en zag het er geïnfecteerd uit. Twee afschuwelijke open wonden. Na telefonisch overleg met een verpleegkundige blijkt het om kindzeer te gaan. Krentenbaard wordt het ook wel genoemd. Ik had er nog nooit van gehoord.
Het schijnt een onschuldige bacterie te zijn en veel voor te komen bij kinderen tot twaalf jaar. Het wondvocht is zeer besmettelijk. Met antibiotica (in zalf en vloeibare vorm) schijnt het snel over te gaan. We smeren nu drie dagen en geven het drankje twee dagen. Met de aanstaande bevalling in aantocht hoop ik dat het snel voorbij is. Besmet worden met kindzeer lijkt me namelijk geen goede start voor een pasgeboren baby’tje.
P.S. Als een verpleegkundige of arts Betadine voorschrijft, niet gebruiken!! De ochtend erna was zeer pijnlijk.