Het is Tom gelukt! Na één album heeft hij Sony alweer verlaten. Wurgcontracten zoals bij George Michael die jaren geen muziek kon uitbrengen, staan in ons geheugen gegrift. Op voorhand was het natuurlijk al zo klaar als een klontje dat McRae nooit van zijn leven de breakeven aantallen van Sony zou realiseren. Het heeft me ook altijd bevreemd dat Sony hem tekende en nog meer dat ze hem de vrije hand lieten waardoor All maps welcome een hoogtepunt in zijn oeuvre is geworden.
Folk gaat dieper
Maar Tom is los. Zijn vierde album King of Cards is bij V2 records verschenen. Het past hem veel beter. De pers omschrijft de nieuwe verzameling liedjes als “zijn popalbum”. Dan hebben ze zijn vorige albums waarschijnlijk nooit de aandacht gegeven die ze verdienden. De meest radiovriendelijke nummers stonden al op zijn debuutcd uit 2000. Folkier als nu heeft hij ze niet eerder gemaakt. Maar het is zoals Lucky Fonz III zei in de Oor van april:”Folk komt op plekken in je hoofd waar pop nooit zal komen.”
Stop Talking
Ik schreef al eerder dat Tom McRae er niet zo’n probleem van maakt als de techniek hem in de steek laat. Zo ook vrijdag 11 mei in de Melkweg. Na het inpluggen van de gitaar weigerde de gehele muziekinstallatie dienst. Waarschijnlijk door kortsluiting. “Als de techniek faalt, doen we het wel zonder,” merkte Tom droogjes op. Hij stapte weg van de microfoon, trok de plug uit zijn gitaar en speelde én zong onversterkt verder. En dan is iedereen wél stil! Waar het geroezemoes gedurende het verdere concert een irritant geluidsniveau behaalt. Wat doen deze mensen hier? Kunnen ze niet gezellig een bruin café opzoeken en ons van het concert laten genieten?
We want more
Tom heeft zijn drummer en bassist thuisgelaten. Het waarom wordt in het midden gelaten. Maar hij belooft eind 2007 nog even met de volledige band terug te komen. De nummers van nieuwe cd King of cards gedijen beter in deze acoustische setting dan de oude. Het regelmatig samenzingen maakt het tot een echt folkconcert. Zelfs ik betrap mezelf erop. Het gaat vanzelf. Ik kan er niets aan doen. Maar nergens wordt het te soft door het stevige, rockende werk van de cellist. Op het samenzingen na reageert het publiek wel wat lauw. En dat op een vrijdagavond! Toch lukt het ons de handen op elkaar te krijgen voor maar liefst twee toegiften. Ik blijf doorklappen. Zelfs als het licht aanflitst. Maar een derde toegift zit er niet meer in. Zo gek is alleen Ryan Adams. De nieuwe cd King of Cards zit na vanavond echter definitief vastgeplakt in mijn cd-speler.