Ik ben boos op Eamon McGrath. Oktober vorig jaar bracht hij “Exile Part One”, het eerste deel van een trilogie. Op deze manier brengt Eamon McGrath zijn nieuwe album “Exile” uit, in drie losse delen. Naar eigen zeggen om langer op tournee te kunnen en tegelijkertijd de songs zo fris en spannend mogelijk te houden.
Ondertussen zijn er al zo’n drie maanden verstreken en is er van “Exile Part Two” nog niets vernomen. Daarbij komt nog dat de drie liedjes van Eamon McGrath die op “Exile Part One” staan zo fantastisch zijn dat het bijna crimineel is zo lang te wachten met het tweede deel van de “Exile” trilogie.
Op ‘Bitter Ends’, het eerste liedje van “Exile Part One” grijpt Eamon McGrath terug naar de punk van Jim Carroll die zijn echte doorbraak in 1995 toen Leonardo Dicaprio zijn levensverhaal vertolkte in The Basketball Diaries. Ryan Adams ten tijde van zijn punkalbum “Is This It” is ook een referentie. Op ‘Enduring Love’ komt de doorleefde stem van Eamon McGrath nog meer tot leven. Deze man weet waar hij over zingt. Het meeslepende ‘Uninvited Guest’ bevat die meeslependheid die mij verliefd deed worden op The Frames en nu dus ook op deze drie liedjes van Eamon McGrath.
Patroon ontdekt
Ondertussen houd ik me, wachtend op “Exile Part Two”, maar vast aan een patroon dat ik op de site van Eamon McGrath meen te hebben ontdekt. Toen in oktober 2013 “Exile Part One” uitkwam ging dat gepaard met een tour. Inmiddels staat op de site van Eamon McGrath een tour aangekondigd in februari. Zou het?