Al sinds 2004 wacht ik op de opvolger van het album “Hello Starling” van Josh Ritter. Alle erna volgende albums bleken echter niet aan mij besteed. Maar ik geef niet op want ik weet dat Josh Ritter nog zo’n magnifiek album in zich heeft. Misschien is “Sermon On The Rocks” dat 16 oktober uitkomt het wel. Daarvoor wilde Josh Ritter namelijk de pijn die achter je oogbal blijft zitten. Josh Ritter wilde de schreeuw van de beverrat. Een huis vol muziek en gelach.
Hard swingen
Josh Ritter wilde iets grandioos maken. Een album dat hard moest swingen. Hij wilde door het sleutelgat van de dood kijken en het monster in hem loslaten. Josh Ritter wilde manische nummers zingen. Hij moest verliefd zijn op elke gespeelde noot, ze vasthouden en door zijn handen laten glippen. Josh Ritter wilde een album maken dat veel voor hemzelf betekende en voor niemand anders. Zo graag had hij nog nooit iets anders gewiId in zijn leven.
Messiaanse duistere honky-tonk
Hij wilde dit omdat het leven kort is en haar niet wilde verlaten zonder haar al zijn liefde te geven. Om dit te bewerkstelligen werkte Josh Ritter samen met Trina Shoemaker, Zack Hickman, Sam Kassirer, Josh Kaufman en Matt Barrick. Elke dag speelde Josh Ritter in een prachtige studio en liep ’s nachts naar huis langs de spookachtige wedding cake huizen van het Garden District. Josh Ritter wilde Messiaanse duistere honky-tonk spelen.
Josh, je hebt de lat extreem hoog gelegd maar wie zo gepassioneerd is kan ervan uitgaan dat dit het tweede album wordt dat ik van je zal kopen