Recensie Depeche Mode-Sounds of the universe

Door alle aandacht voor de ziekte van Depeche Mode-zanger Dave Gahan waardoor onder andere het optreden op Pinkpop 2009 niet doorging, zouden we bijna vergeten dat ze dit jaar een subliem nieuw album hebben uitgebracht. Niet voor niets Sounds of the universe genoemd. Voor het eerst in hun bijna 30-jarig bestaan rolden Dave Gahan en Martin Gore niet over de vloer vanwege een verschil van mening. Gore lijkt zich er eindelijk bij hebben neergelegd dat Dave Gahan ook best aardige liedjes schrijft.

Opener In Chains deed mij vertwijfeld naar mijn Ipod grijpen. Tot drie keer aan toe startte ik het nummer opnieuw. Ik dacht echt dat mijn speler het min of meer begeven had, zulke rare klanken kwamen eruit. Maar het bleek het door Depeche Mode gecomponeerde intro te zijn. De toon bleek gelijk gezet voor wat een magistraal album blijkt te zijn. Een smachtende Dave Gahan eist onmiddelijk je volledige aandacht. Het tweede nummer Hole to feed van het album Sounds of universe start als een heerlijke house dreutel. Het blijkt door Gahan zelf geschreven.

Krachtige muziek

Wrong is de overtreffende trap. Dit nummer heeft op een enkele radiozender ook al airplay gekregen. Een duister, agressief gezongen nummer over het gevoel  je niet gewenst te voelen. Fragile Tension lijkt te gaan over de kwetsbare relatie tussen Martin Gore en Dave Gahan die het voortbestaan van de band al 30 jaar bedreigt. Maar het zijn juist deze tegenpolen in de band die de muziek zo krachtig maakt, vergelijkbaar met de elektrische gitaar die in dit nummer wel heel radicaal wordt bespeeld.

Schijn bedriegt

Met Little Soul lijkt het album in een wat rustiger vaarwater terecht te komen al blijft de onderhuidse spanning hoorbaar. De tweede helft van het album blijkt ook wat hoopvoller gestemd met teksten als “Peace will come to me” en “I leave bitterness behind”.  En wat dacht je van een titel als Perfect? Maar schijn bedriegt, zoals zo vaak. Ook bij Depeche Mode. Sounds of universe is HET album waarbij je een zucht van opluchting slaakt op het moment dat je hoorde dat Dave Gahan genezende is. De reis naar Werchter heb je onmiddelijk geboekt. 47 is de goede man? We kunnen dus nog minimaal twintig jaar fantastische muziek tegemoet zien.

P.S. Laat je niet van de wijs brengen door alle andere recensies die je tegenkomt. Sounds of the universe is een essentieel album binnen het Depeche Mode repertoire. Zeker één van de beste albums die dit jaar zijn uitgebracht. Had Bruce Springsteen Waiting on a dream niet uitgebracht, misschien wel het beste.

1 gedachte over “Recensie Depeche Mode-Sounds of the universe”

Plaats een reactie

Ik accepteer de Privacy Policy

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.