Met single The Uprising heeft Muse eindelijk haar eerste officieel geregistreerde hit. Al konden wij hier in Nederland Sing for absolution ook waarderen. Hier lag echter wel een verkooptruc aan ten grondslag: een singlesbox inclusief dvd die in 3 delen moest worden gekocht. Ja, ook ik was zo gek om dat te doen. Nodig heeft Muse het allemaal niet meer. Ze zijn al enige jaren een populaire stadionact. Een single die goed verkoopt is daarnaast peanuts. Maar het geeft wel aan dat er iets bijzonders aan de hand is met het album The Resistance.
Verliefd
Enkele jaren geleden gingen de geruchten dat een verliefde Matthew Bellamy (de zanger) met zijn vrienden Christopher Wolstenholme en Dominic Howard bezig was aan een zeer romantisch album vol Abba-invloeden. Het zou in Italië worden opgenomen. Zes jaar later is dat album er dan toch gekomen. Op The Resistance komt alles samen wat Muse zo goed maakt. De stuwende rock, de klassieke invloeden (meer dan ooit), de gepassioneerde stem van Matthew Bellamy en de bijzondere invalshoeken. Luister bijvoorbeeld maar eens naar United States Of Eurasia (+ Collateral Damage) Het lijkt geïnspireerd door Maurice Ravel en verhaalt over de zinloosheid van oorlogvoering. Het knellende popstramien is vrijgelaten en dat is een enorme bevrijding. The Resistance is met recht het beste album van Muse.
Mee naar een onbewoond eiland
The Resistance is een album dat nooit zal gaan vervelen. Zoals het muzikale vraag- en antwoordspel tussen Matthew, Christopher en Dominic op Resistance. De verrassende tempowisselingen zorgen iedere keer weer voor een enerverende luisterervaring. Een ander hoogtepunt is Undisclosed Desires dat voor R ’n B door zou kunnen gaan. In Unnatural Selection gaat Muse op zoek naar de waarheid. Vervelend is dat door de ijzersterke melodieën en vele verrassende wendingen binnen elk nummer heel veel andere muziek in één klap oer- en oersaai geworden is. Muse heeft met The Uprising de popmuziek opnieuw gedefinieerd. Maar zoals altijd zal de gemiddelde Nederlander er nog wel niet aan toe zijn. En het is de vraag of ze dat ooit zal zijn.
Ondertussen geniet ik verder van The Resistance met als absolute uitsmijter de driedelige symfonie Exogenesis. Queen is al jaren dood, leve Muse!