Beck-Colors

Ik denk dat dit de recensie is waarvoor ik het album het vaakst beluisterd heb. “Colors” van Beck wil echter maar niet meer worden dan een Greatest Hits compilatie. En dan ga ik toch voor de niet-hits. Zoals ‘Seventh Heaven’ en ‘Fix Me’ waarop nog een vleugje te horen is van de melancholie die voorganger “Morning Phase” zo sterk maakte.

Een rappende Beck (‘I’m So Free’) is ook altijd +1, al komt het nummer nooit in de buurt van Lou Reed die met zijn nummer met dezelfde titel Beck misschien wel van de nodige inspiratie voorzag.

Net zoals ‘Dear Life’ wel heel veel weg heeft van Elliott Smith zijn ‘L.A.’.

Op ‘Wow’ klinkt Beck zelfs als Extince. Ook ‘Up All Night’ lijkt voor een andere artiest geschreven te zijn. Voor Mika bijvoorbeeld.

Bonustracks

‘No Distraction’ en ‘Square One’ zijn de bonustracks op deze compilatie. Niet goed genoeg voor op een album, maar wellicht wel om de fans over te halen ook deze compilatie in huis te halen. Evenals de speciale ‘Colors’ mix van het nummer ‘Dreams’ dat dus in twee versies op het album staat.

Het blijft natuurlijk wel Beck, dus ondermaats wordt het nooit, maar onder de huid kruipen lukt hem dit keer niet.

Plaats een reactie

Ik accepteer de Privacy Policy

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.