Recensie Jill Barber-Fool’s Gold

Het album “Fool’s Gold” van Jill Barber bevat 10 pareltjes. Zowel tekstueel, compositorisch en productietechnisch is het een zeer rijk album. Maar juist bij de belangrijkste eigenschap van een zangeres, de stem, wringt het. Op ‘The Least That She Deserves’ put Jill Barber volop uit de 50’s, de hoogtijdagen voor kirrende stemmetjes. Op ‘Let’s Call It Love’ lukt dit nog wat beter. En als Jill Barber zingt over ‘The Careless One’ denkt ook niemand al aan 2015. En horen we op ‘Lucky In Love’ niet de geest van Django Reinhardt rondwaren?

Op ‘If Only In My Mind’ doet Jill Barber mij verlangen naar de kerst. En hoewel ‘Darlin’ It Was You’ een lekkere swing heeft is Jill Barber toch op haar sterkst als ze eenzelfde filmische stijl nastreeft als Lana de Rey op haar album “Ultraviolence”. ‘To The Last’ is hier een goed voorbeeld van. Het zou me niet verbazen als het ooit tot een samenwerking tussen de twee komt.

1 gedachte over “Recensie Jill Barber-Fool’s Gold”

Plaats een reactie

Ik accepteer de Privacy Policy

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.