Wat een fantastisch idee van Roxeanne Hazes om haar solodebuut bij Topnotch uit te brengen. Ver weg van de smartlappen die ons teisterden op de twee albums die ze met haar broer opnam.
Producer Arno Krabman heeft een brede ervaring die gaat van Hardwell tot aan metal acts. Op het slechts een half uur durende album zijn alleen maar de juiste keuzes gemaakt. Het zorgt ervoor dat je je iedere keer afvraagt waarom je toch zo snel bij het laatste nummer belandt.
Het album ‘In Mijn Bloed’ is net zo verslavend als een ‘Verdovend Middel’.
Klankkleur
Qua klankkleur heeft Roxeanne Hazes haar stem wel wat weg van labelgenote I Am Aisha. Bijzonder aangenaam. Ondanks het vertoeven in een hiphopomgeving is ‘In Mijn Bloed’ een pure popplaat geworden met enkele rake teksten.
Poëtisch als Roxeanne Hazes op ‘Elvis & Dolly’ zingt over ‘zijn’ satijnen stem. En wanneer hoorden we voor het laatst een zangeres zingen over een ‘Judaskus’ ? Maar ook als er geen tekst voorhanden is klinkt het geweldig. (‘Raidadadai’)
Sterk karakter
Mooi (en belangrijk) is ook het sterke karakter dat in de teksten naar voren komt.
En dan dat smartlappenverleden. Als Roxeanne Hazes er zich toch aan waagt, op ‘Terug’, verandert dit betreffende nummer in de handen van een producer zo kundig als Arno Krabman in het hoogtepunt op haar solodebuut.
We zouden er werkelijk geen enkele moeite mee hebben als Roxeanne Hazes ons over een maand met tien extra nummers verrast.