En gestaag werk ik het rijtje artiesten af die ik – vind ik – live moet hebben gezien. Chris Isaak staat bovenaan. Die moet ik zoveel mogelijk live zien als maar kan. Het is al erg genoeg dat Elvis en Roy Orbison nooit live op het podium heb kunnen bewonderen. Eigenlijk zou ik naar Amerika moeten verhuizen. Dan kan ik elke avond naar een concert van Chris. Ik heb het er wel over gehad. Maar, ja…Het is niet voor niets dat ik hier nog steeds zit.
Nooit meer de ArenA
Andere reeds afgevinkte artiesten op mijn lijstje zijn Neil Young, Johan (ook zo vaak mogelijk) en Bob Dylan. The Police hoort er ook bij de nog te bezoeken artiesten, maar dat strookt met de regel nooit meer een concert in de ArenA te bezoeken na het Simon & Garfunkel debacle. Een chaos van geluid waaruit geen enkel liedje viel te herkennen. Ik beloof hierbij dan ook plechtig nooit in een stadion op te treden. Dan liever tien keer Paradiso op een rij. Al zal dat er niet in zitten. Ik mag al blij zijn als ik één keer in mijn leven in Paradiso kom te staan. Ongetwijfeld voor een lege zaal.
My Space
Momenteel ben ik aan het repeteren voor een mogelijk optreden op 17 juni. Vandaar ook dat ik wat minder frequent blog. Tevens ben ik bezig met een My Space account (of één van de vele andere alternatieven) om eens wat te kunnen laten horen. Mijn directe omgeving is me namelijk meer en meer aan het stimuleren naar buiten te treden met de liedjes die ik het afgelopen decennium heb geschreven. Gelukkig maar dat muziek tijdloos is. :)
Ondertussen gaat het bezoeken van concerten gewoon door. Eén dezer dagen verschijnt het verslag van de theatertour van Henk Westbroek!