“Vacancy At Nasa” is de titel geworden van de tweede LP van Adam Barnes. Het geeft aan hoe de Brit denkt over een carrière in de muziek: onbeschrijflijk lastig. Zijn onzekerheid hierover is vastgelegd in een groot deel van de liedjes.
Ook in zijn Thank You is hij opvallend eerlijk. Waar dat bij veel artiesten toch wat obligaat aanvoelt is het bij Adam Barnes echt de moeite waard om te lezen. En nee, dat kan waarschijnlijk niet op Spotify. Maar wel als je de CD of LP koopt.
Bad Luck
‘Bad Luck’ is een gewaagd openingsnummer. Zonder refrein. Maar dat voelt eigenlijk niet als een gemis. In ‘Ordinary’ laat Adam Barnes weten dat hij probeert om zoveel mogelijk te genieten van het avontuur dat hij is gestart. Ook al betekent het dat hij soms iemand los moet laten. (‘Everything’)
Summer of ’69
‘Electron’ is een heel ander nummer. Over Donald Crowhurst die in de “Summer of ’69” (geen grap) verdween tijdens een solozeilrace om de wereld. Crowhurst zag het prijzengeld als de laatste kans om zijn bedrijf te redden.
Na dit verhaal met trieste afloop doet Adam Barnes eindelijk een poging zich in de ruimte te lanceren. Met een zelfgemaakte raket en een vissekom als helm. Als lijkt gereed voor een succesvolle lancering. Hij zoekt alleen nog een ‘Lovely Navigator’.
Adam Barnes blijft ‘Hopeful’
‘Hopeful’ maakt duidelijk hoe lastig het is het artiestenbestaan te combineren met een relatie. Hoe lastig wordt duidelijk op ‘Broken’. Of nee, dat is te makkelijk om het artiestenbestaan er de schuld van te geven.
“We never talk in the evening
I’m always playing a show
Singing sad songs to strangers
I hardly know(‘Reykjavik’)
Adam Barnes probeert de wereld te veroveren zonder een gedoodverfde single. Maar met een elftal fantastische liedjes. Met zoveel moed verdient hij alle vijf sterren.
Het album “Vacancy At Nasa” is vanaf 7 februari op Spotify te beluisteren.