Ik heb het jullie geloof ik nooit eerder verteld, maar de eerste cd-single die ik kocht, ergens in de jaren ’90 dat was er eentje van The Flaming Lips. En net zoals je je eerste liefde nooit vergeet, gaat dat ook in muzikaal opzicht op. Bij mij dan in ieder geval.
Bewondering
Na het uitbrengen van de betreffende cd-single (‘She Don’t Use Jelly’, nog altijd hun grootste hit) gingen The Flaming Lips een compleet andere muzikale richting op, ver weg van de radio. Toch bleef ik op de een of andere manier altijd in contact met de muziek die The Flaming Lips uitbrachten, maar tot een aankoop kwam het nooit meer. Bewondering had ik zeker voor hun durf en drang tot experimenteren, maar emotioneel raakte het mij niet meer.
Opbouw
Ook het album “Oczy Mlody” dat zij onlangs uitbrachten, luisterde ik natuurlijk weer. Met de door ervaring opgebouwde instelling dat ik ook met deze collectie liedjes wel weer niks zou kunnen. Maar net als bij The xx, is ook The Flaming Lips er in geslaagd mij weer voor zich te winnen. Hoe ze dat doen? Ongetwijfeld dat de opbouw van de plaat er iets mee te maken heeft.
Star Wars
De titeltrack die het album opent is een mooie, rustige instrumentale en filmische track. Ongeveer gelijktijdig met de nieuwe Star Wars film uitgebracht dacht ik Chewbacca te horen en ook de andere science fiction-achtige geluiden brengen mij direct in de juiste stemming. Het volgende nummer ‘How??’ zit dichter bij een radiohit dan The Flaming Lips in jaren is geweest. Een heerlijke elektronische baslijn en een sound die ik herken van acts als Orbital maar ook Peter Gabriel, hoe gek ook, is een referentie.
Op ‘There Should Be Unicorns’ loopt de baslijn lekker door. Drums die refereren aan ‘In The Air Tonight’ geven het nummer een bepaalde spanning mee en de diverse met synths opgebouwde lagen maken het zelfs tot een favoriete track op het album. ‘Sunrise (Even The Young)’ is melodisch verwant aan ‘How??’ En na anderhalve minuut gaat ook nog eens de zon echt schijnen.
Quentin Tarantino
Het vervolg is wat rustiger zonder directe uitschieters. Al doet ‘Galaxy I Sink’ je verzeilen in de wereld van Quentin Tarantino en laat de tekst van ‘One Night Hunting For Faeries And Witches And Wizards To Kill’ me vooral in vertwijfeling achter.
Het venijn zit hem ook bij The Flaming Lips in de staart. Zoals het zeven en een halve minuut lang intrigerende ‘Listening To The Frogs With Demon Eyes’ waar we dus inderdaad naar kikkers luisteren. Maar ook dus weer naar die pulserende baslijn, een harp, klokkenspel. Een complete luisterervaring.
Miley Cyrus
Het was een lange reis maar uiteindelijk arriveren we bij ‘The Castle’ van de prinses. We zijn ‘Almost Home’. Er wacht ons nog één verrassing in slottrack ‘We A Famly’ als Miley Cyrus de prinses blijkt te zijn. Als dat geen Hollywood einde is. Eind goed al goed voor The Flaming Lips. Welkom terug in huize De Greeuw.