En opeens is The War On Drugs de redding van de rockmuziek. Qua uitstraling dan. Album “A Deeper Understanding” bevat vooral popliedjes of in het ruigste geval zou je kunnen spreken van rockballads. Prima voor de zondagochtend.
Geen O.K. Computer
Verwacht dus geen “O.K. Computer” of “Melon Collie and the Infinite Sadness” waarop nieuwe paden werden bewandeld en zo nu dan stevig van leer werd getrokken.
The War On Drugs borduurt vooral voort op hetgeen een band als Foreigner of Bruce Springsteen in de jaren ’80 heeft neergelegd waarbij we af en toe worden wakker geschud door een venijnige gitaarsolo.
Zelfs de bij Springsteen befaamde saxofoonsolo’s komen zo nu en dan voorbij.
Producersalbum
“A Deeper Understanding” is vooral een album om qua productie van te genieten. Alles is tot in detail uitgewerkt en klinkt als een klok maar het emotionele aspect, wat toch de kracht van muziek is, lijkt hierbij het onderspit te delven. We moeten er op wachten tot het slotnummer ‘You Don’t Have To Go’.
Geen revolutie
Al kan het natuurlijk ook zijn dat deze vlakheid als bescherming dient voor, Adam Granduciel, het brein achter The War On Drugs. Al met al een mooi album maar het zal waarschijnlijk geen revolutie teweeg brengen.