Zaterdag 10 september 2005
De Cèze is te gevaarlijk om nog in te zwemmen, kwamen we gisteren achter. Dus is het plan om vandaag nog even naar het zwembad te gaan. Vanaf het moment dat we opgestaan zijn, regent het echter al.
Zes jaar getrouwd
De hele vakantie zijn we zuinig geweest met gebakjes en andere lekkernij. Maar vandaag zijn we zes jaar getrouwd en dat moet gevierd worden. De bakker in Mejannes heeft geen gebak en ook nog maar een paar broden. We rijden door naar St. Jean de M. Een lastige weg, zeker met de regen die nu zo verschrikkelijk hard uit de lucht komt vallen. De bakker is dit keer wel open en heeft het lekkerste assortiment taartjes die ik ooit bij een Franse bakker heb gezien. Vanzelfsprekend zal het brood dan ook wel heerlijk gebakken zijn.
Aangekomen bij het huisje vieren we dat we alweer zes jaar getrouwd zijn. We geven elkaar geen cadeau. In oktober plannen we voor ons tweetjes een verwendag. Vandaag moet er echter nog hard gewerkt worden, ook al is het onze trouwdag. Door het mooie weer gisteren hebben we het een dagje uitgesteld maar vannacht moeten we toch echt de terugreis aanvaarden. Maandag moeten we allebei weer werken. Jesse vraagt of hij dan ook moet werken. Nee, daar hoeft hij zich gelukkig nog lang niet mee bezig te houden.
Beroerd van het slapen
Omdat er nog veel moet gebeuren gaan we na de lunch met z’n allen naar bed. Knikkebollen in de auto vind ik altijd wel lekker maar hier knap ik nou niet bepaald van op. Direct na het opstaan voel ik me ronduit beroerd. Na een paar glazen water en een aantal handen vol M&M’s (Hier had uw advertentie kunnen staan) trekt dat gevoel gelukkig weg en ben ik in staat Marielle weer te helpen.
Ik eet geen gras!
Om 18:00 is alles eindelijk klaar en rijden we bepakt en bezakt naar Goudargues waar we de laatste boodschapjes voor de reis doen. Daarna gaan we eten bij het restaurant naast Olive omdat dat slechts een creperie schijnt te zijn.
Marielle kiest de tagliatella met zalmsnippers, de kinderen krijgen vanzelfsprekend macaroni en ik neem heel gewaagd de lasagne. Volgens Jesse zit op alle gerechten “gras” en dat eet hij niet. Maar Pippi Langkous eet het ook, probeer ik nog tevergeefs. Gelukkig krijgt hij wel wat binnen, vooral veel brood.
Om 20.15 begint de reis dan echt. Ik kan opvallend goed wakker blijven, beter dan overdag. Ook lukt het twee keer echt in slaap te vallen. Jesse en Kasper slapen goed door. Marielle kan de slaap helaas niet echt vatten.
File in de nacht?
Bij een tankstation worden we aangesproken door een ander Nederlands paar. De tolweg schijnt bij Metz grotendeels afgesloten te zijn en er is daar kans op file. De signaleringsborden adviseren een alternatieve route die echter heel erg om is. En hoe druk kan het ’s nachts nou zijn. Hollanders staan bekend als eigenwijs dus we besluiten allemaal ons te houden aan de huidige route richting Metz.
De vertraging bij Metz blijkt mee te vallen. We hebben alleen wat moeite Luxemburg te vinden. Even later blijken we al in België te rijden. Het is gezellig rijden ’s nachts. We hebben hiervoor gekozen omdat de kinderen dan slapen. Jesse is echter het grootste gedeelte van de nacht wakker en hij is in een opperbeste stemming.
We ontbijten om een uur of zeven en moeten dan nog een heel eind door België rijden. Vlak voor de grens heeft Marielle het gehad en rij ik de rest. In Nederland verloopt de reis minder snel, niet alleen door de overvolle wegen. Jesse moet om de haverklap plassen. Ik houd al ergens rekening mee.
Bijna thuis!
Bij Zaandam is het zover. Marielle zoekt dekking voor Jesse die achter haar overgeeft. We zijn een behoorlijke tijd zoet met het schoonmaken. Gelukkig zijn we bijna thuis. Jesse is door het dolle heen als we arriveren. Hij blijft maar heen en weer rijden in de huiskamer met z’n loopauto. Kasper is moe en wil alleen maar slapen. Jesse doet ook een poging maar het lukt niet. Ook ik slaap niet. Ik voel me niet moe. Dat zal morgen wel anders zijn.