thursday morning 5:55
Flierefluiter
Meestal kom ik op mijn werk even na negenen flierefluitend binnengelopen om niet eerder weg te gaan tot de 9 weer in het uur zit. Vandaag is er echter een belangrijke meeting om negen uur die ik mee help voor te bereiden waardoor ik zeker een kwartier van tevoren aanwezig moet zijn. Overal rekening mee houdend ga ik een uur eerder van huis dan normaal. Gelukkig kan ik wel langer blijven liggen doordat ik de kinderen niet hoef aan te kleden. Tijd voor ontbijt is er echter niet. Hongerig betreed ik de snijdende kou.
De ketting eraf
Minutenwerk
Ik ren. De telefoon gaat. Waarom neem je niet ook de bus van een half uur later, zegt mijn vrouw. Misschien haal ik de trein nog nu ik ren, zeg ik hijgend. Een lijdensweg van tien minuten volgt. Nog 2 minuten en een halve kilometer voor de boeg. Ik besluit te wandelen. Dit haal ik nooit meer. Dan realiseer ik me dat de sneltrein slechts eenentwintig minuten later gat en er tien minuten sneller overdoet. En voor die trein ben ik nog op tijd.
Het is allemaal een kwestie van karakter. Jammer dat mijn fiets op het cruciale moment laat zien daar niet over te beschikken. Ook als de ketting eraf vliegt moet je gewoon doorgaan. Ik zal het er vanavond over hebben als ik haar ophaal na een lange eenzame dag in het fietsenrek. Het is haar verdiende loon.