Maandag 29 augustus 2005
De voorbereiding vergt weer vijf minuten minder tijd en voor m’n gevoel kan het nog sneller. Vandaag hebben we 550 km voor de boeg. En we hebben er zin in. Jesse ook. Alleen verloopt de reis nog dramatischer dan vanuit Nederland. Nog voor we 30 km hebben gereden, heeft Jesse al drie keer overgegeven. Ontbeten heeft hij niet. Wel melk gedronken maar dat is hij bij de eerste noodstop al kwijt.
Er is niets erger dan overgeven met een lege maag. Wel de drang voelen, het samenknijpen van de spieren, maar niets dat er uit wordt gestuwd. Gelukkig valt Jesse na een tijdje in slaap. Direct schiet het lekker op. Wat betreft volgend jaar: ik pleit voor ’s nachts rijden of een vliegvakantie!
Na een kort stopje voor boodschappen (anderhalf uur is kort voor ons om in een Franse supermarkt te vertoeven) rijden we regelrecht naar Le Mattas, het bungalowpark waar het huisje staat waar we de rest van de vakantie slapen en eten.
Het laatste stuk van de route is erg bochtig en ik vrees dan ook voor Jesse. Hij zit inmiddels voorin, maar dat heeft eerder niet gebaat. Het gaat echter wonderbaarlijk goed. Wel moeten we vaak stoppen omdat hij, zo zegt hij, moet plassen. Soms komt er dan ook wat uit z’n mond.
Gearriveerd
Aangekomen bij het huisje laten we de kinderen kort acclimatiseren en laden de belangrijkste spullen uit. Zwemspullen zijn heel belangrijk want daar kunnen we, vlak voordat het zwembad sluit, nog even gebruik van maken. En voor Jesse smaakt het zeker naar meer. Net als de macaroni met knakworsten, een heerlijke campingmaaltijd, later op de avond. En ook het op één kamer slapen met z’n broer bevalt erg goed. Het gelach en gegein houdt tot laat aan. En ze lagen er al laat in!
Elke keer als ik er wat van zeg, is het even stil en vervolgens begint het weer opnieuw. Ik pijnig m’n hersens hoe ik ze zover krijg dat ze gewoon gaan slapen. En dan dient de oplossing zich aan. Al twee keer eerder heb ik gedreigd z’n speen af te pakken en de laatste keer dit ook daadwerkelijk gedaan. Het gehuil is oorverdovend. Weer ga ik naar hem toe. Uitgebreid leg ik uit dat we allebei iets willen. Hij wil de speen en ik wil dat Jesse gaat slapen. We besluiten gelijk over te steken. En inderdaad, de rust is weergekeerd. Het is me gelukt. Ik sta verbaasd van mezelf.