Bestaansrecht

Of het verstandig is deze log te plaatsen weet ik niet maar van binnen raas ik van woede en ik moet het kwijt.

Ik ben journalist of ik het nu wil of niet. Of ik er nu voor betaald wordt of niet. Dat maakt voor mijn gevoel niet uit. Als er in je uitzendgebied een koelbloedige liquidatie plaatsvindt. Wat doe je dan? Dan besteedt je daar toch uitgebreid aandacht aan? Je gaat de omwonenden interviewen etc. Je zendt in ieder geval geen nonstop-muziek uit met berichten over leuke cursussen en exposities, toch?

Ik ben pas terug bij de omroep en nog niet in de positie (en in staat) helemaal in m’n eentje een uitzending te maken. Iets wat ook lastig is als het vanaf locatie moet gebeuren. Dus ik belde wat collega’s. Ik raakte al wat minder enthousiast. Toen mijn eindredacteur van het actualiteitenprogramma ook nog zei ‘Ik ga zo mijn programma maken en dat laat ik me niet afpakken door Bruinsma en consorten” was mijn enthousiasme tot het nulpunt gedaald. Ik keek naar m’n kinderen, een extra drempel om weg te gaan, en besloot maar niet de hort op te gaan.

Als je bij zo’n heftig incident als lokale omroep niet eens op straat staat, wordt je toch nooit serieus genomen? Waar baseer je je bestaansrecht dan op?

Plaats een reactie

Ik accepteer de Privacy Policy

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.