Liedjes, ze komen nooit zomaar aanwaaien. “Je moet er met je gitaar echt voor gaan zitten en op zoek naar ze gaan,” aldus Greg Trooper. Voor zijn laatste album Make it through this world, dat dit jaar verscheen, was de zoektocht wel heel geslaagd. Niet dat er geen valse noot opstaat, maar daarover zei producer Dan Penn:”Zoon, je zingt niet vals, you’re just sitting on the sad side of the note.”
De trieste zijde van de noot. Voor wie Greg Trooper ooit heeft ontmoet, is dit moeilijk voor te stellen. Elke ontmoeting, elk concert is weer een feestje. Het gaat dan ook goed met hem. Hij zit alweer vier albums bij hetzelfde label. En dat is in het verleden wel anders geweest. Twaalf albums, dertien platenmaatschappijen, zoiets.
Daarom is hij ook zo lang Nashville’s best bewaarde geheim gebleven. Maar nu lonkt de doorbraak naar een breder, mainstream publiek.
Soul & Country
Onder het toezicht van producer Dan Penn speelt country troubadour Greg Trooper werkelijk de sterren van de hemel. Dan Penn was in een vroeger leven verantwoordelijk voor het repertoire van onder andere Aretha Franklin en wordt alom gerespecteerd voor de zelfgeschreven soulklassieker Dark end of the street. De versmelting van de twee genres kwam gemakkelijker tot stand dan verwacht. “Ik kreeg Dan’s nummer van een vriend. Hij vond m’n vorige album goed. Ik belde hem op en we spraken af,” vertelt Greg Trooper. Het selecteren van de nummers verliep al even soepel. “Dan zei hij met z’n zuidelijk accent. Greg, mijn zoon, zou jij dat op de plaat zetten? Eh nee, zei ik dan snel.”
Alles was anders aan het werken met Dan Penn. Zoals de beslissing om geen demo’s te maken. “Ik speelde de nummers alleen een paar keer voor. De muzikanten kregen ook geen instructies…of wel, toch één: speel wat er in je opkomt.” En Greg Trooper kreeg het verzoek om toch vooral te gaan zitten. “De hele tijd staan, daar wordt je toch alleen maar hardstikke moe van, jongen?” Ook dat is Dan Penn ten voeten uit. Want volgens hem kom je pas tot de kern van een song als je ook fysiek met je neus bovenop de (blad)muziek zit.
Muhammed Ali
Op bijna elk album van Greg Trooper staat wel een nummer waarmee hij de aandacht weet te trekken. Zo stond er op zijn vorige album een nummer getiteld Muhammed Ali, inderdaad over The King. “Hierop bedank ik hem voor alles wat hij heeft gedaan voor onze generatie,”zegt Greg Trooper. “Veel mensen realiseren het zich niet maar hij was niet alleen maar een bokser. Hij heeft veel goede dingen gedaan. Zoals hij na 9/11 over tolerantie sprak, dat betekende echt iets.”
Op het album Make it through this world wordt de aandacht getrokken door het nummer No higher ground, één van de weinige historische nummers van Greg Trooper. Het verhaalt over de orkaan die in 1900 het plaatsje Galveston trof. Toen ná het uitkomen van het album Katrina op verwoestende wijze over Texas trok, werden al gauw vergelijkingen gemaakt. Na een eeuw blijkt er nog maar weinig veranderd: ook Galveston delfde het onderspit.
Over zijn eigen toekomst is Greg Trooper voorzichtig. “De muziekbranche wordt momenteel geregeerd door de barcodes. Hoe veel mensen er ook naar mijn concerten komen, ik word afgerekend op het aantal cd’s dat ik verkoop. Mensen die mijn cd’s kopieren, zorgen wel dat mijn naamsbekendheid wordt vergroot, maar uiteindelijk ondervind ik er toch hinder van en dat hoeft niet eens financieel te zijn.”
Een groter probleem wacht hem echter thuis. Want hoe legt hij uit wie ’the green eyed girl’ is waar hij over zingt. “Dat is de schuld van Van Morrison,” lacht Greg,”omdat hij de titel al had ingepikt, heb ik nu ruzie met m’n brown eyed girl.