Kate Bush is heel direct
Op de opener van Director’s Cut, Flower Of The Mountain, probeert Kate Bush een orgasme te imiteren. Ik word er niet bepaald opgewonden van. Ongetwijfeld heeft de nadrukkelijk aanwezige doedelzak (?) daar ook een aandeel in. Op Song Of Solomon is Kate Bush al net zo direct:”I want your sexuality.” Zowel dit Song Of Solomon als Lily doet me sterk aan aan Fleetwood Mac denken. Het zou me dan ook niet verbazen als Lindsey Buckingham heeft meegeschreven aan deze tracks.
Geen ideale introductie
Op Deeper Understanding, de track die het album Director’s Cut was vooruitgesneld, is de computer de beste vriend van Kate Bush. Ze lijkt het met een los kunstgebit te zingen. Op This Woman’s Work doet Kate Bush dat weer, alleen niet de hele tijd. Het lijkt er dus op dat ze dit met opzet doet. Mij stoot ze er mee af. Muzikaal is het allemaal wel prima in orde. Het is heerlijk om even te vertoeven in een wereld waar haast niet bestaat. Op Moments Of Pleasure en Never Be Mine wordt dit gevoel vastgehouden. Het zijn samen met And So Is Love mijn favoriete tracks van Director’s Cut omdat Kate Bush hier zonder het eerder genoemde maniertje op zingt. Director’s Cut is geen ideale introductie maar maakt mij wel nieuwsgierig naar haar vroegere werk. Heeft ze dat er toch maar wel mooi mee bewerkstelligd.