Voortkabbelend
De teksten op 100 Miles From Memphis zijn niet heel origineel, van het niveau Sure as the wind blows, sure as the rivers flow zoals in Long Road Home. Halverwege zakt het album wat in. Het blijft voortkabbelen en beklijft eigenlijk nergens. Titelnummer 100 Miles From Memphis is nog wel aardig als Sheryl Crow een wat ruigere stem probeert op te zetten waarbij de vergelijking met Lucinda Williams gemaakt kan worden. Alleen hebben we hier dan wel met een hele brave Lucinda Williams te maken.
Imitatie-Jackson
Dat ik met name opveer tijdens de paar covers die aan het album zijn toegevoegd, zegt eigenlijk al genoeg. Nergens wordt het niveau behaald van C’mon, C’mon (2002) dat ik nog steeds heel graag opzet. Ik kijk dus maar weer vooruit naar de nieuwe liedjes waar Sheryl Crow over een jaar of twee ons mee zal verblijden. Wie weet lukt het haar dan wel om me te verrassen. En anders moet ze maar eens over een carrière als imitatie-Michael Jackson gaan nadenken. In bonustrack I want you back is zij namelijk niet van het origineel te onderscheiden.