Cage The Elephant staat te boek als een van de meest enerverende livebands. Hoe zou dat uitpakken op een min of meer unplugged album? Dan komt het aan op intimiteit, muzikaliteit en composities die overeind blijven staan.
Maar ook deze klus klaren ze zo horen we op “Unpeeled”. Al moeten we eerlijk toegeven dat een nummer als ‘Cry Baby’ waarmee het album opent nog behoorlijk wat versterkte elementen lijkt te bevatten.
Strijkorkest
Het is vooral ook het toelaten van een strijkorkest in het bandgeluid waardoor Cage The Elephant wat gas terug neemt.
Met deze aanpak komen de invloeden van de band nog nadrukkelijker aan het oppervlak. Van de Indische experimenten waarmee The Beatles koketteerden tot aan The Kinks refererende baslijntjes.
Opzwepend
‘Sweetie Little Jean’ is al even opzwepend met volop ruimte voor de karakteristieke stem van zanger Matt Shultz. Ook ‘Spiderhead’ komt met deze aanpak prima uit de verf.
Net zoals de gloedvolle vertolking van ‘Too Late To Say Goodbye’ op veel bijval kan rekenen van het publiek dat zich regelmatig laat horen op de diverse opnames.
Publieksfavorieten
‘Punchin’ Bag’ mist daatentegen wel het gitaar- (en orgel) geweld waarmee het doorgaans wordt uitgevoerd. Ook publieksfavorieten ‘Instant Crush’, ‘Cold Cold Cold’ en ‘Cigarette Daydreams’ hebben hier last van. ‘Trouble’ en ‘Come A Little Closer’ daarentegen zijn weer een schot in de roos.
Het intro van ‘Telescope’ roept weer even The Fab Four in herinnering maar dan is het toch echt weer de eigengereidheid van Cage The Elephant waarmee ze onder je huid kruipen.
Verrassende cover
Verrassend is ook de cover van The Stranglers hit ‘Golden Brown’. Cage The Elephant, een bijzondere band en dat is het.