Na het wat mindere (concept)album No Regrets heeft Johnny Dowd de weg weer terug naar boven gevonden met een ijzersterk nieuw album getiteld Do The Gargon. Het is wederom een conceptalbum maar bevat dit keer naast de rode draad een compromisloze productie. Een gitaargeluid zo smerig, vet en gruizig dat Neil Young en zijn Crazy Horse maar weer onder een steen zijn gekropen. Geen album voor tere zieltjes dit keer met liedjes over ex-geliefden, maar vuige Heavy Metal Blues.
Het nieuwe Johnny Dowd album Do The Gargon opent met het monsterlijke, bijna acht minuten voortjakkerende Gargon Gets All Biblical. Het is ook nogal wat om als jochie door je ouders vergeten te worden bij een tankstation zoals Gargon overkwam. Wat er daarna met Gargon gebeurde wordt door Johnny Dowd op Do The Gargon in twaalf meeslepende tracks ontvouwd. De nummers Shaquille, Nancy Sinatra en Gargon Knocks die op het nieuwe Johnny Dowd album Do The Gargon staan worden stuk voor stuk gedragen door een fantastische riff. Het bij vlagen spetterende drumwerk van Willie B. is even belangrijk voor het overweldigende geluid waarin nog de nodige accenten worden aangebracht met de keyboardpatronen van Michael Stark.
De metalige effecten die in een aantal tracks op Johnny Dowd’s stem en het gitaar- en keyboardwerk worden gelegd roepen Black Sabbath’s Iron Man in herinnering. Het enorm hoge tempo dat Johnny Dowd aan de dag legt op Do The Gargon zorgt ervoor dat het rustpunt Girl In A Suitcase (zonder drums!) bijna te laat komt voor onze ongeoefende oren. Veel rust wordt ons overigens niet gegund want er staat alweer een volgend hoogtepunt klaar met het uiterst dansbare Gargon’s Disco Balls.
Ondanks een enorm jeugdtrauma dat Gargon opliep doordat zijn ouders hem vergaten lijkt het leven Gargon toch toe te gaan lachten. Het verleidt Johnny Dowd ertoe om een meer swingend geluid toe te laten op het laatste deel van het album: Do The Gargon!