Het leuke bandje Everything Everything beschikt over een langere adem dan menigeen had verwacht. Het is vooral de typische, na tien jaar nog altijd jongensachtige falsetto stem van zanger Jonathan Higgs die voor deze opvatting heeft gezorgd.
Maar vanuit een handvol aardige singles is Everything Everything uitgegroeid tot een volwaardige albumartiest. En dat met een geheel eigen muzikale stijl ergens tussen pop en indie in.
Herkenning
Ook op het vierde album “A Fever Dream” van Everything Everything zorgt dit weer voor onmiddellijke herkenning. Al wordt er ook wel geprobeerd om nieuwe wegen te bewandelen. “A Fever Dream” gaat van start als een volwaardig hitalbum.
Uptempo en met alle ingrediënten die de singles van Everything Everything zo onweerstaanbaar maken. Op albumopener ‘Night of the Long Knives’ is het een verslavend lekkere zoemende baslijn en de stem van Jonathan Higgs die alle kanten op stuitert.
A-Ha
‘Can’t Do’ begint wat meer staccato tot het heerlijk melodieuze refrein er invalt en er een nieuwe favoriet van maakt. Na single ‘Desire’ wordt op ‘Big Game’ een tandje teruggeschakeld waardoor Everything Everything opeens op A-Ha lijkt. Op ‘Good Shot, Good Soldier’ opereert Everything Everything ook op een lager tempo maar slaagt er hier wel in als zichzelf te blijven klinken.
Uit de comfortzone
Op ‘Run the Numbers’ is er gitarist Alex Robertshaw om de luisteraar uit zijn comfortzone te halen, inclusief het nodige gefreak op de keyboards. Ook op het mooi gelaagde ‘Put Me Together’ laat de band horen het experiment niet uit de weg te gaan.
Voor titeltrack ‘A Fever Dream’ wordt met zes minuten de tijd genomen. Koortsig is inderdaad de juiste omschrijving voor het naar trance neigende nummer. Het psychedelische, maar wel veel stevigere ‘Ivory Tower’ sluit hier naadloos op aan.
Geen dubbelalbum?
Het een na laatste nummer, het wonderschone ‘New Deep’ lijkt te fungeren als een intermezzo, misschien wat laat. En als het afsluitende orkestrale (Muse?!) ‘White Wale’ al het voorgaande als kinderspel afdoet doemt de vraag op of er geen dubbelalbum in “A Fever Dream” zat, want het heeft er alle schijn van dat Everything Everything in haar meest creatieve periode zit.