Je wilt iemand helpen en zij schiet je dood om je te kunnen beroven. Dat is de parabel (‘BLOOD.’) waarmee Kendrick Lamar zijn album “DAMN.” opent. Maar het is haar schuld niet. Het is haar ‘DNA.’ die haar ertoe dreef. Iedereen wordt gedreven door zijn of haar dna. Goed of slecht. Of wil Kendrick Lamar met de track soms vertellen dat deze Trumpachtige opvatting nergens op slaat? De verhalenverteller is on fire.
Op ‘YAH.’ wordt een meer laidback tempo aangeslagen en de tekst doet je nadenken over het feit dat je nooit “die blanke jongen” zegt om iemand te beschrijven. Waarom is het dan wel altijd die donkere man of vrouw? Vriendelijk racisme is wijdverbreid. Horen we Kendrick Lamar vervolgens braggen op ‘ELEMENT.’? Alleen met argumenten in plaats van holle beweringen. Het lijkt een inleiding op ‘FEEL.’ waarop hij laat weten dat het geweten van de wereld zijn soms best zwaar is.
Rihanna
‘LOYALTY.’ Het komt ook al terug op het nummer ‘DNA.’ Kendrick laat op de track Rihanna zingen zoals we haar het liefst horen. Zonder breakbeat en autotune en niet voor de roem maar voor de muziek. Op ‘PRIDE.’ lijkt de parabel waar het album mee startte weer terug te komen. Hoe daarmee om te gaan in deze verre van perfecte wereld.
Toen ‘HUMBLE.’ uitkwam hadden we al het idee dat Kendrick Lamar er de Trap rappers mee aan wilde spreken en de daaropvolgende track ‘LUST.’ versterkt dit alleen maar.
Wake up in the morning and thinking of money.
U2
In eerste instantie lijkt de inbreng van U2 op ‘XXX.’ beperkt tot de referenties die Kendrick Lamar dropt. (“God bless America”) tot we halverwege de song Bono echt horen. Maar ruim daarvoor heeft Kendrick met zijn voordracht ons allang overtuigd van deze song. Met of zonder U2.
Op ‘FEAR.’ laat Kendrick Lamar horen ook maar een mens te zijn. Bang voor van alles met het idee dat alles wat hij heeft opgebouwd opeens weg zal zijn. Dus het kopen van die dure auto wordt toch nog maar even uitgesteld.
We zijn benieuwd wat jij van het album vindt.